Vespertine 13 - Yugen Blakrok

Hard to see the darkness

Strangers, strangers…

I’m old school like what’s your sign?

And see lives in number-lines

On a journey where paths cross in a special place called Time

A cross-breed of Martian and Venutian cultures

That stands androgynous with astrological scales in the structure

And fights for victory in esoteric wars, but bound by universal law

To mutate thought-form and break down proverbial walls

I’m reaching out, blood-brother, magnetize these iron cells

And start exploring the hidden realms where ancient secret science dwells

My sixth dimensional love chemistry covers bodies in layers

Just say my name like bedtime prayers and out the shadows I’ll appear

And create kingdoms out of air and monstrous giants that feed on fear

We’ll sail on astral trips to the constellation of the Great Bear

We’re wide awake at the slightest hint of skylight

Mechanically absorb the humid rays of misty sunshine

Then resurrect on earth at light speed and breathe

Make peace with self, the level of these matrix phases deep

It’s enough to make eyes bleed

But there’s no use in crying baby, the living is high, the need to survive

Plays tricks on my mind daily and my vision of right’s hazy

Just take me to the moon and back, I heard the flowers are phat

I wanna sift ideas through both hands like desert sand

And revel in youth, with looks like Helen, send masses to early heaven

My animal nature’s devilish to a microscopic level

I am horns on a rhinoceros, obscure, erotic omnibus

And my thoughts twist like the tentacles on an acrobatic octopus

And attach hard to attract like the gravitational pull

Of earth and moon see how the tide moves

Making ocean waves crash until the hard rock goes smooth and yields to the

force, willing

Got me confessing I’m up to no good like bored children

Moeilijk om de duisternis te zien

Vreemden, vreemden...

Ik ben old school zoals wat is jouw teken?

En zie levens in getallenlijnen

Op een reis waar paden elkaar kruisen op een speciale plaats genaamd Tijd

Een kruising van Mars- en Venutiaanse culturen

Dat staat androgyn met astrologische schalen in de structuur

En vecht voor de overwinning in esoterische oorlogen, maar gebonden aan de universele wet

Om gedachtevormen te muteren en spreekwoordelijke muren af ​​te breken

Ik reik uit, bloedbroeder, magnetiseer deze ijzercellen

En begin met het verkennen van de verborgen rijken waar oude geheime wetenschap woont

Mijn zesdimensionale liefdeschemie omvat lichamen in lagen

Zeg gewoon mijn naam als bedtijdgebed en uit de schaduw zal ik verschijnen

En creëer koninkrijken uit de lucht en monsterlijke reuzen die zich voeden met angst

We zeilen op astrale reizen naar het sterrenbeeld Grote Beer

We zijn klaarwakker bij de geringste hint van een dakraam

Absorbeer mechanisch de vochtige stralen van mistige zonneschijn

Verrijs dan op aarde met de snelheid van het licht en adem in

Sluit vrede met jezelf, het niveau van deze matrixfasen diep

Het is genoeg om de ogen te laten bloeden

Maar het heeft geen zin om een ​​baby te huilen, het leven is hoog, de noodzaak om te overleven

Speelt dagelijks trucs met mijn geest en mijn visie op rechts is wazig

Breng me gewoon naar de maan en terug, ik heb gehoord dat de bloemen vet zijn

Ik wil ideeën door beide handen zeven als woestijnzand

En geniet van de jeugd, met looks als Helen, stuur massa's naar de vroege hemel

De aard van mijn dieren is duivels tot op microscopisch niveau

Ik ben hoorns op een neushoorn, obscure, erotische omnibus

En mijn gedachten draaien als de tentakels van een acrobatische octopus

En hecht moeilijk om aan te trekken, zoals de zwaartekracht

Van aarde en maan zien hoe het getij beweegt

Oceaangolven laten crashen totdat de harde rots glad wordt en zwicht voor de

kracht, gewillig

Ik moet bekennen dat ik niet zo goed ben als verveelde kinderen