House of Ravens - Yugen Blakrok

Who knows what hides behind these gray clouds

Coercing men to bare frowns?

But even fake crowns eventually bow low to the basslines

That cover me like shelter for the homeless

From vagrant to venomous microphone pest

Pause only when my clones rest

So foot in front of foot my frame progress

Game of life and death, forced to maneuver past the grotesque

Dried maggots, gravedigger 'til nails metallic tasting

Iron bed springs, sleeping late, early waking

Bomb street corners lay bodies at the coroners

The bluebird of happiness tweeting to stiff followers

Blak summons spirits thru a male goat’s horn

Ate the cheese, be warned, I’m a spiteful woman, so don’t scorn

In the darkness, the light seeks out the target

And I’m starving for it, guerrilla styles like Darwin

With a voice like a thunder storm, this ain’t no summer breeze

This golden city’s dead like autumn leaves and Brandon Lee

And still I breathe, exhaling smog from the chest

But smoke makes my eyes bleed the colours of polluted sunsets

Perched high on my mental complex

Yugen of Crow’s Nest separating severed heads from bloody necks

Knowing the light, I remain in the dark

Insane sparks fire me up like a rocket discharged

Making history of these carbon copycats

Protect my origins, I’m all foundations & blueprints like architects

Let me lay the plan flat like the dark ages' concept of earth

Inverted thinking, tongue spitting rhymestyles in reverse

Dodging evil and schisms my gunspeak stays eloquent

This that grindhouse shit, there’s no damsel in distress

I’m from a line of hard chickens that flex their necks

Astounding with the intellect, compulsive never miss a step

Eggheads trying to box me into cardboard cartons

I’m heartless, rip mics in the name of carnage

But this reality’s boring, I count the hours

More sick than tired kids, more thick than I was

One more hit for the downers

And climb — ethereal anti-gravity

Known to disappear like cities under the Atlantic

Still I breathe, exhaling smog from the chest

But smoke makes my eyes bleed the colours of polluted sunsets

Perched high on my mental complex

Yugen of Crow’s Nest separating severed heads from bloody necks

Wie weet wat er achter deze grijze wolken schuilgaat

Mannen dwingen om te fronsen?

Maar zelfs nepkronen buigen uiteindelijk laag voor de baslijnen

Die me dekken als een schuilplaats voor daklozen

Van zwerver tot giftige microfoonplaag

Alleen pauzeren als mijn klonen rusten

Dus voet voor voet mijn frame-voortgang

Spel van leven en dood, gedwongen om voorbij het groteske te manoeuvreren

Gedroogde maden, doodgraver tot nagels metallic proeven

IJzeren bedveren, uitslapen, vroeg wakker worden

Op hoeken van bomstraten liggen lichamen bij de lijkschouwers

De bluebird van geluk twittert naar stijve volgers

Blak roept geesten op via een geitenhoorn

Aten de kaas, wees gewaarschuwd, ik ben een hatelijke vrouw, dus niet minachten

In de duisternis zoekt het licht het doel op

En ik heb er zin in, guerrillastijlen zoals Darwin

Met een stem als een onweersbui, dit is geen zomerbriesje

Deze gouden stad is zo dood als herfstbladeren en Brandon Lee

En nog steeds adem ik en adem ik smog uit de borst

Maar rook doet mijn ogen bloeden in de kleuren van vervuilde zonsondergangen

Hoog op mijn mentale complex

Yugen van het kraaiennest scheidt afgehakte hoofden van bloedige nekken

Het licht kennende, blijf ik in het donker

Krankzinnige vonken ontsteken me als een raket die wordt afgeschoten

Geschiedenis schrijven van deze doorslagen

Bescherm mijn afkomst, ik ben allemaal fundamenten en blauwdrukken zoals architecten

Laat me het plan plat leggen zoals het concept van de aarde uit de middeleeuwen

Omgekeerd denken, tongspuwende rijmpjes in omgekeerde volgorde

Kwaad en schisma's ontwijken, blijft mijn gunspeak welsprekend

Dit die grindhouse-shit, er is geen jonkvrouw in nood

Ik kom uit een lijn van harde kippen die hun nek buigen

Verbazingwekkend met het intellect, dwangmatig mis nooit een stap

Eggheads proberen me in kartonnen dozen te stoppen

Ik ben harteloos, rip microfoons in de naam van bloedbad

Maar deze realiteit is saai, ik tel de uren

Meer zieke dan vermoeide kinderen, dikker dan ik was

Nog een klap voor de downers

En klim — etherische anti-zwaartekracht

Bekend om te verdwijnen als steden onder de Atlantische Oceaan

Ik adem nog steeds en adem smog uit de borst

Maar rook doet mijn ogen bloeden in de kleuren van vervuilde zonsondergangen

Hoog op mijn mentale complex

Yugen van het kraaiennest scheidt afgehakte hoofden van bloedige nekken