A Pleasant Bummer - You, Me, And Everyone We Know

They say it’s all about perspective

Well how’s this?

Twenty years on, depressive and my shirts don’t fit

I think I’ve started dwelling

On the equivalent of the spelling

When I know the meaning

It’s just a word I have trouble reading

If you’re on the road right now

By God I hope you packed a sweater

You’re gonna be really disappointed

If you held hope for better weather

But kin like us we grow so tough

Our skin gets thick as heavy leather

Yeah, we’re doomed and blessed, I guess

You tend to feel a bit defective

When you miss most every mark expected

You know some say that I deserve this

I’m fast at peace now, at least for the moment

Until the next crowd looks on and wonder as they ask how

I turn my self over like a rock

So you can all see just what’s under

Every single creepy crawly

Will have you itching as you wonder

Are you solid like the rock or more prone to break asunder?

Yeah I’m doomed, I’m blessed, I guess

Ze zeggen dat het allemaal om perspectief draait

Nou, hoe is dit?

Twintig jaar later, depressief en mijn overhemden passen niet meer

Ik denk dat ik ben gaan wonen

Op het equivalent van de spelling

Als ik de betekenis weet

Het is gewoon een woord dat ik moeilijk kan lezen

Als je nu onderweg bent

Bij God, ik hoop dat je een trui hebt ingepakt

Je zult echt teleurgesteld zijn

Als je hoopte op beter weer

Maar verwanten zoals wij groeien zo hard

Onze huid wordt zo dik als zwaar leer

Ja, we zijn gedoemd en gezegend, denk ik

Je voelt je vaak een beetje defect

Wanneer je bijna elk verwacht cijfer mist

Je weet dat sommigen zeggen dat ik dit verdien

Ik ben nu snel in vrede, althans voorlopig

Tot de volgende menigte toekijkt en zich afvraagt ​​hoe ze zich afvragen

Ik draai mezelf om als een rots

Zodat u allemaal kunt zien wat eronder zit

Elke griezelige crawly

Krijg je jeuk als je je afvraagt

Ben je solide als de rots of meer geneigd om uiteen te vallen?

Ja, ik ben gedoemd, ik ben gezegend, denk ik