LEAVING TIM - YOKO ONO PLASTIC ONO BAND

We beared the life we shared

Everyday in everyway

I was always in despair

And we knew there was no way to repair

It was so predictable

You loved being put on the pedestal

And I breathed you like air

So I knew one day you had to get out of my hair

I’m leaving you Tim

Though it’s hard to believe

Cause I still hold you in my dream

You’re son of Dracula

I’m not your Electra

The verdict was so clear

There was no room to spare

I’m leaving you Tim

Though it’s hard to believe

Remember, remember to call me

in your dream

You and I, had so much fun

Now it’s time for both of us to run

Let’s throw that past in the biggest trash can

Our life spent, a lifetime

So, I’m leaving you Tim

Though it’s hard to believe

Remember, oh remember to call me

in your dream

Ohh, I’m leaving you Tim

Though it’s hard, it’s hard you know

Just call me in your dream and I’ll get it, I’ll get it

It’s so hard… so hard… but ok

We droegen het leven dat we deelden

Elke dag in elk opzicht

Ik was altijd in wanhoop

En we wisten dat er geen manier was om te repareren

Het was zo voorspelbaar

Je vond het heerlijk om op het voetstuk te worden gezet

En ik ademde je in als lucht

Dus ik wist dat je op een dag uit mijn haar moest komen

Ik verlaat je Tim

Hoewel het moeilijk te geloven is

Omdat ik je nog steeds in mijn droom vasthoud

Je bent de zoon van Dracula

Ik ben jouw Electra niet

Het vonnis was zo duidelijk

Er was geen ruimte over

Ik verlaat je Tim

Hoewel het moeilijk te geloven is

Vergeet niet om me te bellen

in je droom

Jij en ik hadden zoveel plezier

Nu is het tijd voor ons allebei om te rennen

Laten we dat verleden in de grootste prullenbak gooien

Ons leven doorgebracht, een leven lang

Dus ik verlaat je Tim

Hoewel het moeilijk te geloven is

Onthoud, oh vergeet niet om me te bellen

in je droom

Ohh, ik verlaat je Tim

Hoewel het moeilijk is, is het moeilijk weet je

Bel me gewoon in je droom en ik zal het krijgen, ik zal het krijgen

Het is zo moeilijk... zo moeilijk... maar oké