O Homem Do Leme - Xutos & Pontapés

Sozinho na noite

Um barco ruma para onde vai

Uma luz no escuro brilha a direito

Ofusca as demais

E mais que uma onda, mais que uma maré…

Tentaram prendê-lo impor-lhe uma fé…

Mas, vogando à vontade, rompendo a saudade

Vai quem já nada teme, vai o homem do leme…

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser

E uma vontade de ir, correr o mundo e partir

A vida é sempre a perder…

No fundo do mar

Jazem os outros, os que lá ficaram

Em dias cinzentos

Descanso eterno lá encontraram

E mais que uma onda, mais que uma maré…

Tentaram prendê-lo, impor-lhe uma fé…

Mas, vogando à vontade, rompendo a saudade

Vai quem já nada teme, vai o homem do leme…

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser

E uma vontade de ir, correr o mundo e partir

A vida é sempre a perder…

No fundo horizonte

Sopra o murmúrio para onde vai

No fundo do tempo

Foge o futuro, é tarde demais…

E uma vontade de rir nasce do fundo do ser

E uma vontade de ir, correr o mundo e partir

A vida é sempre a perder…

alleen in de nacht

Een boot gaat waar hij heen gaat

Een licht in het donker schijnt goed

Overschaduwt de anderen

En meer dan een golf, meer dan een getij...

Ze probeerden hem te arresteren en hem een ​​geloof op te dringen...

Maar, zeilen naar believen, het verlangen breken

Ga wie niets vreest, gaat de man aan het roer...

En een verlangen om te lachen wordt geboren uit de grond van het bestaan

En een verlangen om te gaan, de wereld rond te reizen en te vertrekken

Het leven is altijd te verliezen...

Onder de zee

De anderen liegen, de mensen die daar zijn gebleven

Op grijze dagen

Eeuwige rust daar vonden ze

En meer dan een golf, meer dan een getij...

Ze probeerden hem te arresteren, hem een ​​geloof op te dringen...

Maar, zeilen naar believen, het verlangen breken

Ga wie niets vreest, gaat de man aan het roer...

En een verlangen om te lachen wordt geboren uit de grond van het bestaan

En een verlangen om te gaan, de wereld rond te reizen en te vertrekken

Het leven is altijd te verliezen...

Op de horizon achtergrond

Het gemompel waait waar het gaat

Op de achtergrond van de tijd

De toekomst vlucht, het is te laat...

En een verlangen om te lachen wordt geboren uit de grond van het bestaan

En een verlangen om te gaan, de wereld rond te reizen en te vertrekken

Het leven is altijd te verliezen...