Never Were - Worriers

Used to spend my days as a kid reading books that put wild thoughts in my head.

Parents wouldn’t let me work so I could get good grades, make a life for myself,

and move away.

We could give our bodies for social protest and not give a damn about the

future consequences.

Speak for yourself on your own two feet.

When you’ve got kids and rent,

then come and see me.

I keep reminding myself I make mistakes all the time.

Holding to higher standards, unreachable lines.

Here’s to promises we try to keep.

I’d like to take back some things that were said.

It’s hard to see things through when you’ve got the upper hand.

Hindsight seems like a poor excuse for being bored and angry with nothing to

lose.

Learning there’s more than violence to radical politics.

How I became a twenty-something anarcho-feminist.

Shut it behind you when you walk out that door.

Keep reminding yourself, «if you’re not now, you never were.»

Ik bracht mijn dagen als kind door met het lezen van boeken die wilde gedachten in mijn hoofd brachten.

Ouders lieten me niet werken, zodat ik goede cijfers kon halen, een leven voor mezelf kon opbouwen,

en ga weg.

We kunnen ons lichaam geven voor sociaal protest en het kan ons niets schelen

toekomstige gevolgen.

Spreek voor jezelf op eigen benen.

Als je kinderen hebt en huurt,

kom dan naar mij toe.

Ik blijf mezelf eraan herinneren dat ik de hele tijd fouten maak.

Vasthouden aan hogere normen, onbereikbare lijnen.

Dit zijn beloften die we proberen na te komen.

Ik wil graag een aantal dingen terugnemen die zijn gezegd.

Het is moeilijk om dingen door te zien als je de overhand hebt.

Achteraf gezien lijkt het een slecht excuus om je te vervelen en boos te zijn zonder iets aan te doen

verliezen.

Leren dat radicale politiek meer is dan geweld.

Hoe ik anarcho-feminist in de twintig werd.

Sluit hem achter je als je die deur uitloopt.

Blijf jezelf eraan herinneren: "Als je het nu niet bent, was je het nooit."