The Windmill - Wormwood

Each day darker than the one before

I stand hopeless, empty and alone

The light from the great afar

Nothing but smouldering human char

Watching from a distance

How life effaced from existence

This life which could never be

I drift away within my sea

From the Windmill, I see it all fall apart

Light the black flames

Revelations of the black arts

…and thus spoke the abyss to me

Light the black flames

Revelations of the black arts

The last sanctuary for mankind

Upon this darkened hill so confined

One last flicker from the fire

Before the impending quagmire

As men, women, children stood

In apathy, burning like wood

My doors are impenetrable

And I feel no remorse…

From the Windmill, I see it all fall apart

Light the black flames

Revelations of the black arts

Stain the world colorless

Stain the world in solitude

And that which I can not see, means nothing to me

Stain the world in solitude

Elke dag donkerder dan de vorige

Ik sta hopeloos, leeg en alleen

Het licht uit de verte

Niets dan smeulende menselijke char

Kijken op afstand

Hoe het leven uit het bestaan ​​is weggevaagd

Dit leven dat nooit zou kunnen zijn

Ik drijf weg in mijn zee

Vanaf de windmolen zie ik alles uit elkaar vallen

Steek de zwarte vlammen aan

Openbaringen van de zwarte kunsten

...en zo sprak de afgrond tot mij

Steek de zwarte vlammen aan

Openbaringen van de zwarte kunsten

Het laatste heiligdom voor de mensheid

Op deze verduisterde heuvel zo beperkt

Een laatste flikkering van het vuur

Voor het dreigende moeras

Zoals mannen, vrouwen en kinderen stonden

In apathie, brandend als hout

Mijn deuren zijn ondoordringbaar

En ik voel geen spijt...

Vanaf de windmolen zie ik alles uit elkaar vallen

Steek de zwarte vlammen aan

Openbaringen van de zwarte kunsten

Vlek de wereld kleurloos

Bevlek de wereld in eenzaamheid

En dat wat ik niet kan zien, betekent niets voor mij

Bevlek de wereld in eenzaamheid