The Achromatic Road - Wormwood

A stark grey world appears before his eyes

Like a melancholic whisper fading in the wind

Ashen daylight thickens for each painful step

To fall asleep just to wake up to a dying world

Visions of that vibrant, opulent field

Her erstwhile writings, now a distant memory

I yearn to fuse with this cold earth

I beg to return to a state of worth

In oceans of rust and decay I swim

On this lurid path I sing my final hymn

Sisyphean cycles and sulphurous skies

I yearn to die but I am being denied

Derelict monuments forgotten by mankind

The sky has lost its meaning and lo, the sun is now blind

To wander this world-wide cenotaph forever

Misery is the only light in this endeavour

Een grimmig grijze wereld verschijnt voor zijn ogen

Als een melancholische fluistering die vervaagt in de wind

Ashen daglicht wordt dikker voor elke pijnlijke stap

Om in slaap te vallen om wakker te worden in een stervende wereld

Visioenen van dat levendige, weelderige veld

Haar vroegere geschriften, nu een verre herinnering

Ik verlang ernaar te smelten met deze koude aarde

Ik smeek om terug te keren naar een staat van waarde

In oceanen van roest en verval zwem ik

Op dit lugubere pad zing ik mijn laatste hymne

Sisyphean-cycli en zwavelhoudende luchten

Ik verlang ernaar te sterven, maar ik word geweigerd

Verlaten monumenten vergeten door de mensheid

De lucht heeft zijn betekenis verloren en zie, de zon is nu blind

Om voor altijd door deze wereldwijde cenotaaf te dwalen

Ellende is het enige licht in dit streven