The Isolationist - Wormwood

Hidden from the teeth of man

Life is but a struggle

Against the grain and snow

Towards darkness and crows

Ancient pillars crumble

Ruins of HerjárdalR

The taiga our fortress

These mountains will be our doom

Yet here they live

Within cold frozen misery

Words they cry of longing

To a home that they have never seen

Frozen wheat and melted ice

The hunger and strife are terminal

Her plea was in vain

This is where she’ll die

This is where she’ll die alone

The horns are sounding

Time has come to reap

Flea-infested grave

The slow rot has begun

Dearest forlorn Sueonia

Follow me through Gjöll

My beloved friend

I will never leave these icebound grounds

I will never leave…

Verborgen voor de tanden van de mens

Het leven is slechts een strijd

Tegen de korrel en sneeuw

Op weg naar duisternis en kraaien

Oude pilaren brokkelen af

Ruïnes van HerjárdalR

De taiga ons fort

Deze bergen zullen onze ondergang zijn

Maar hier leven ze

Binnen koude bevroren ellende

Woorden die ze huilen van verlangen

Naar een huis dat ze nog nooit hebben gezien

Bevroren tarwe en gesmolten ijs

De honger en strijd zijn terminaal

Haar pleidooi was tevergeefs

Dit is waar ze zal sterven

Dit is waar ze alleen zal sterven

De hoorns klinken

Het is tijd om te oogsten

Vlooien geteisterd graf

Het langzame rotten is begonnen

Liefste verloren Sueonia

Volg mij via Gjöll

Mijn geliefde vriend

Ik zal deze bevroren gronden nooit verlaten

Ik zal nooit weggaan…