Black Moss - Wodensthrone

The leaves of Éormensyll fall, returning to the russet ancient earth*

The wells and rivers overflow with blood of would-be wise that hang from ashen

bone

Its hollow limbs writhe towards the sky’s auroral glow

Death becomes the twilight.

The four winds no longer blow

He who gnaws can taste the flames, of corruption and denial

Of terror forced blind submission.

Of disease that seeps into the roots

Faith has been bestowed to wealth and the weak are lead by traitors,

who glorify emptiness

The poison slowly creeps around the branches and all becomes consumed,

rotting under the black moss

De bladeren van Éormensyll vallen en keren terug naar de roodbruine oude aarde*

De putten en rivieren stromen over van het bloed van mogelijke wijzen dat uit as hangt

bot

Zijn holle ledematen kronkelen naar de poollichtgloed van de hemel

De dood wordt de schemering.

De vier winden waaien niet meer

Wie knaagt, kan de vlammen proeven, van corruptie en ontkenning

Van terreur gedwongen blinde onderwerping.

Van een ziekte die in de wortels sijpelt

Geloof is geschonken aan rijkdom en de zwakken worden geleid door verraders,

die de leegte verheerlijken

Het gif kruipt langzaam rond de takken en alles wordt verteerd,

rottend onder het zwarte mos