Plot Two - With Honor

For all our shattered hopes and trying times

Anchor’s weight on inspired lives

Deadbolts on doors lock away our

Peace of mind

So few, so few moments of freedom

With ages in between

And sterilized routines

I am so sick of these nights pretending

It’s just the way life has to be

While we sacrifice our dreams

For safety nets

Answers without questions asked

Faces on floors, tears for days we can’t get back

So few, so few moments of freedom

With ages in between

And sterilized routines

The lights dim down so low, grief piles high

No sign of certainty, treading seas of crooked smiles

Looking deep into the greenest eyes

Blurring lines with truths that lie

Like wolves in sheep’s disguise

Out with the claws

One step

One breath

May be all that I have left

White knuckles to the end

This is our revenge

Voor al onze verbrijzelde hoop en moeilijke tijden

Het gewicht van Anchor op geïnspireerde levens

Nachtschoot op deuren vergrendelen onze

Gemoedsrust

Zo weinig, zo weinig momenten van vrijheid

Met leeftijden ertussen

En gesteriliseerde routines

Ik ben deze nachten zo zat dat ik doe alsof

Het is gewoon hoe het leven moet zijn

Terwijl we onze dromen opofferen

Voor veiligheidsnetten

Antwoorden zonder gestelde vragen

Gezichten op de vloer, tranen voor dagen die we niet terug kunnen krijgen

Zo weinig, zo weinig momenten van vrijheid

Met leeftijden ertussen

En gesteriliseerde routines

De lichten dimmen zo laag, verdriet stapelt zich hoog op

Geen teken van zekerheid, zeeën van scheve glimlachen betreden

Diep in de groenste ogen kijken

Lijnen vervagen met waarheden die liegen

Als wolven in schaapskleren

Weg met de klauwen

Een stap

Een adem

Is misschien alles wat ik nog heb

Witte knokkels tot het einde

Dit is onze wraak