Wild Rose - Will Stratton

My wild rose

I might have never seen you again

Both six years back and when I got so sick, but then I lived

When we met

Perhaps something was already there

A rapid glance, a slower stare, oh what I’d give

For you to have me once without my scars

Running down my chest like a river in the dark

For us to be so guileless and free

That each mistake would snap just like a bough on a tree

But back then

I was so fickle and so torn

We were both too young and too forlorn to understand

How things go

How they wander and they mend

And turn up unexpected, cold, and wait to be brought in

So I’ll put my hand around your love

And hope that it’s just enough to keep the warmth up

And you’ll speak just like you breathe

As clear and as sweet as the Adriatic Sea

My wild rose, my wild rose

Mijn wilde roos

Ik heb je misschien nooit meer gezien

Zowel zes jaar geleden als toen ik zo ziek werd, maar toen leefde ik

Toen we elkaar ontmoetten

Misschien was er al iets

Een snelle blik, een langzamere blik, oh wat zou ik geven

Voor jou om mij een keer te hebben zonder mijn littekens

Ren over mijn borst als een rivier in het donker

Voor ons om zo argeloos en vrij te zijn

Dat elke fout zou knappen als een tak aan een boom

Maar toen

Ik was zo wispelturig en zo verscheurd

We waren allebei te jong en te verlaten om het te begrijpen

Hoe gaat het?

Hoe ze dwalen en herstellen

En kom onverwachts, koud opdagen en wacht om binnengebracht te worden

Dus ik zal mijn hand om je liefde leggen

En hopen dat het net genoeg is om de warmte op peil te houden

En je spreekt net zoals je ademt

Zo helder en zo zoet als de Adriatische Zee

Mijn wilde roos, mijn wilde roos