Snowfall - White Willow

Frost in a churchyard, silent falls the snow

Silent on gravestones cold, on stories old

So softly spoken, whispers from below

Heard by a searching ear

A mocking voice calls, calls from Limbo’s gloom

«In time the living die, the dead remain»

The snow will cover living men and dead

All in its pure white cloak

Vorst in een kerkhof, stil valt de sneeuw

Stil op grafstenen koud, op oude verhalen

Zo zacht gesproken, gefluister van beneden

Gehoord door een zoekend oor

Een spottende spraakoproep, telefoontjes uit Limbo's somberheid

"Na verloop van tijd sterven de levenden, de doden blijven"

De sneeuw zal levende mannen en doden bedekken

Alles in zijn puur witte mantel