Searise - White Willow

Tears on her pillow

Slumber is hard to resist

Sleep takes her by the hand

Opens another door

Time passes slowly

One day so much like the next

When did he say goodbye

When did the lights go out

She sees the laden sky

Wonders if he’s alive

Oh since the waters rose

She has had no repose

Watches the branches

Weave in and out of the waves

She never thought she would

Live with an ocean view

Something approaching

Is it her brave sailor boy?

Heart beating faster now

No, just a drifting corpse

She sees the laden sky

Wonders if he’s alive

Oh since the waters rose

She has had no repose

She is alone now

None but the vultures remain

Tuesday the last folks left

Embarked from the roof of the downtown mall

Everything’s sinking, or is the tide on the rise?

She has been thinking

Of rowing her boat to the western hills

Up where the land is dry

She’ll find her peace up high

Ever since Edward left

She has felt so bereft

Tranen op haar kussen

Sluimer is moeilijk te weerstaan

Slaap neemt haar bij de hand

Opent een andere deur

De tijd verstrijkt langzaam

De ene dag lijkt zo veel op de volgende

Wanneer nam hij afscheid?

Wanneer gingen de lichten uit?

Ze ziet de beladen lucht

Vraagt ​​zich af of hij nog leeft

Oh sinds het water steeg

Ze heeft geen rust gehad

Kijkt naar de takken

Weven in en uit de golven

Ze had nooit gedacht dat ze dat zou doen

Leef met uitzicht op de oceaan

Iets nadert

Is het haar dappere matrozenjongen?

Hart klopt nu sneller

Nee, gewoon een drijvend lijk

Ze ziet de beladen lucht

Vraagt ​​zich af of hij nog leeft

Oh sinds het water steeg

Ze heeft geen rust gehad

Ze is nu alleen

Niemand anders dan de gieren blijven over

Dinsdag de laatste mensen vertrokken

Aan boord gegaan vanaf het dak van het winkelcentrum in de binnenstad

Alles zinkt, of stijgt het tij?

Ze heeft nagedacht

Van haar boot naar de westelijke heuvels te roeien

Boven waar het land droog is

Ze zal haar rust hoog vinden

Sinds Edward vertrok

Ze voelde zich zo beroofd