Onward - Wende

On the fields of the final war,

no light shines.

Silence is everything;

Silence of human pain.

Darkness becomes, where

horizons seek the firmaments.

No screams to betray

as oblivion falls into us.

No light will ever reach our eyes,

memories won’t recall.

Shivering bodies in empty darkness,

Shivering bodies of human pain.

Held in a past that once was,

where new horizons began.

Emptiness will become

as if nothing ever was.

Fallen through Dark Ages past;

centuries of wakeful torment.

Voiceless bodies so alone in pain,

Voiceless fields of human death,

The forest of our ageless fear

has overgrown the unknown past.

The shade of the many trees,

hides the sight of a distant sun.

What would be beginnings, without an end?

Op de velden van de laatste oorlog,

er schijnt geen licht.

Stilte is alles;

Stilte van menselijke pijn.

Duisternis wordt, waar

horizonten zoeken de firmamenten.

Geen geschreeuw om te verraden

als de vergetelheid in ons valt.

Geen licht zal ooit onze ogen bereiken,

herinneringen zullen zich niet herinneren.

Rillende lichamen in lege duisternis,

Rillende lichamen van menselijke pijn.

Gehouden in een verleden dat ooit was,

waar nieuwe horizonten begonnen.

Leegte zal worden

alsof er nooit iets was.

Gevallen door middel van donkere Middeleeuwen verleden;

eeuwen van wakkere kwelling.

Stemloze lichamen zo alleen met pijn,

Stemloze velden van menselijke dood,

Het bos van onze tijdloze angst

heeft het onbekende verleden overwoekerd.

De schaduw van de vele bomen,

verbergt de aanblik van een verre zon.

Wat zou een begin zijn zonder een einde?