Monique Martinot - Welle:Erdball

Ich kann den Schmerz nicht ertragen.

Du fehlst mir so!

Wie soll ich weiterleben, ohne Dich?

Die Welt verändert sich, doch Du merkst es nicht.

Und Deine Liebe zu Eis erstarrt

So mache ich Dich haltbar bei minus 90 Grad.

Verändere das Schicksal für Dich und mich.

Bald schon ist der Tag gekommen, dann bist Du frei.

Und wenn Dein Herz wieder schlägt…

«…dann denk´ an mich!»

Ich gehöre nicht mehr zu Deinem Leben,

ich fliehe in die Vergangenheit.

Nun kam für mich die Zeit zum Sterben…

«…ich glaub´, ich bin bereit!»

Ik kan de pijn niet aan

Ik mis je zo!

Hoe moet ik leven zonder jou?

De wereld verandert, maar je merkt er niets van.

En je liefde voor ijs bevriest

Zo maak ik je duurzaam bij min 90 graden.

Verander het lot voor jou en mij.

De dag zal spoedig komen dat je vrij zult zijn.

En als je hart weer klopt...

"... denk dan aan mij!"

Ik hoor niet langer bij je leven

Ik vlucht het verleden in.

Nu was het tijd voor mij om te sterven...

"...Ik denk dat ik er klaar voor ben!"