Black Sails - Weesp

How do I know it’s still not dawn?

The dying candle’s evidence

Can I be sure that I’m alive

When it’s so quiet and dark

The separated world outside

You hunger just as I

Don’t have to fear the open sea

The only ones after all

We are black sails, we are coming

Rejected, outcasts, despised

Lean on the shoulders of those who still stand

Stand your ground, face common dreads

Don’t let the world break you, and you will change it some day

The devil paints the water black

He’ll turn our blood to wine once more

Could we have chosen different course

So far away from the shore

The separated world outside

You hunger just as I

And as the opium fog lifts

The shreds of mind recall

We are black sails, we are coming home…

I’ve got to get back — watch my back, expect the worst

None of them have actually been there

To witness — I recall life

I recall life

A slap in a face, a punch in the teeth

By the end of the day with hands full of mud

Leaving bright red trace I will get back

Now a minute of silence for those who didn’t make it

Rejected, outcasts, despised

Lean on the shoulders of those who still stand

Stand your ground, face common dreads

Don’t let the world break you, and you will change it some day

Hoe weet ik dat het nog steeds geen dageraad is?

Het bewijs van de stervende kaars

Kan ik er zeker van zijn dat ik leef?

Als het zo stil en donker is

De gescheiden wereld buiten

Je hongert net als ik

U hoeft de open zee niet te vrezen

De enigen tenslotte

We zijn zwarte zeilen, we komen eraan

Verworpen, verstoten, veracht

Leun op de schouders van degenen die nog steeds staan

Houd stand, ga de confrontatie aan met veelvoorkomende dreads

Laat de wereld je niet breken, en je zult het op een dag veranderen

De duivel verft het water zwart

Hij zal ons bloed nog een keer in wijn veranderen

Hadden we een andere koers kunnen kiezen?

Zo ver weg van de kust

De gescheiden wereld buiten

Je hongert net als ik

En terwijl de opiummist optrekt

De flarden van de geest herinneren zich

We zijn zwarte zeilen, we komen naar huis...

Ik moet terug — pas op, verwacht het ergste

Geen van hen is er echt geweest

Getuige zijn: ik herinner me het leven

Ik herinner me het leven

Een klap in een gezicht, een klap op de tanden

Aan het eind van de dag met handen vol modder

Ik laat een felrood spoor achter. Ik kom terug

Nu een minuut stilte voor degenen die het niet hebben gehaald

Verworpen, verstoten, veracht

Leun op de schouders van degenen die nog steeds staan

Houd stand, ga de confrontatie aan met veelvoorkomende dreads

Laat de wereld je niet breken, en je zult het op een dag veranderen