Атлантида - Weel

На глазах моих темень, пустота;

И сегодня я опять, весь в раздумьях.

Даже едут не по рельсам поезда.

Самолёты по косой — это безумие.

Я смотрю на тебя, а ты не та.

Я смотрю на другую, тебя там нет тоже.

Но нам точно не стоит руки опускать,

По любому мы впишемся в историю.

Как бывало ты придешь, вновь во снах

И развеет ветер голубое платье.

По идее на работу уже вставать,

А мне так тепло в твоих обьятьях.

Может быть я сойду, на этой станции.

В толпе чужих поймаю солнце.

Я так устал обжигаться.

Я так устал.

Припев:

Ты будто бы Атлантида,

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Атлантида!

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Видимо тебя и нет, я верно спятил,

Раскидав свои мысли по квартире.

Эти строки — портрет, бл*дь, с какой стати,

Я тебя рисовал в минуты бессилия.

Я уже не так трезв, изъюзав шоты,

Мотаюсь ночами из бара к бару.

Я бы может и спел, сильнее ноты

Лишь бы зависнуть в твоих радарах.

Я шагаю в никуда без сознания.

Я иду по следу, твоего зова.

Понять бы где, в каком здании

Искать тебя среди бетонных.

Это всё бред, судьбы капризы.

Мы пересекались с тобой, может.

Я буду ждать у моря бриза.

Я буду ждать!

Припев:

Ты будто бы Атлантида,

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Атлантида!

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Ты будто бы Атлантида,

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Атлантида!

Затерянная Атлантида, где тебя искать?

Атлантида!

Истерзанная, душа моя.

Voor mijn ogen is er duisternis, leegte;

En vandaag ben ik weer, helemaal in gedachten.

Ze rijden niet eens op de treinrails.

Schuine vlakken zijn gek.

Ik kijk naar je, maar jij bent niet degene.

Ik kijk naar een ander, jij bent er ook niet.

Maar we moeten zeker niet opgeven,

We passen in ieder geval in de geschiedenis.

Zoals je vroeger kwam, weer in dromen

En de wind zal de blauwe jurk verdrijven.

In theorie, opstaan ​​voor het werk,

En ik voel me zo warm in je armen.

Misschien stap ik bij dit station uit.

In de menigte van vreemden zal ik de zon vangen.

Ik ben het zo zat om me te verbranden.

Ik ben zo moe.

Refrein:

Jij bent als Atlantis,

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.

Atlantis!

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.

Blijkbaar ben je er niet, ik ben zeker gek,

Mijn gedachten door het appartement verspreiden.

Deze lijnen zijn een portret, verdomme, waarom in vredesnaam?

Ik trok je in momenten van onmacht.

Ik ben niet meer zo nuchter, ik heb schoten gebruikt,

Ik ren 's nachts van bar naar bar.

Ik had misschien sterkere noten gezongen

Gewoon om in je radars te hangen.

Ik loop bewusteloos naar nergens.

Ik volg het spoor van uw oproep.

Begrijp waar, in welk gebouw

Zoek je tussen het beton.

Het is allemaal onzin, het lot grillt.

We kruisten paden met jou, misschien.

Ik wacht bij de zee op een briesje.

Ik zal wachten!

Refrein:

Jij bent als Atlantis,

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.

Atlantis!

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.

Jij bent als Atlantis,

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.

Atlantis!

Verloren Atlantis, waar kan ik je vinden?

Atlantis!

Gemarteld, mijn ziel.