Muscle Memory - We Cut Corners

I wait until the sun goes down to leave the house

That way no one has to worry about my why or when or whereabouts

It helps to picture you alone with someone else

I can tap into that righteous anger I’ve denied myself

But at the moment of conception, I was barely in the room

I wait for them to come to me on principle

So far nobody has showed up, but I’m convinced they will

The unspoken code of broken souls, I’m speaking it

I’m peaking creativly and nobody’s critiquing it

But at the moment of conception, I was barly in the room

For the first time in what felt like forever

I knew where I needed to be

And I thought I could feel you beside me

But it was only a muscle memory

Pray for whatever remains of whoever

Told you that time was the enemy

I just thought I could feel you beside me

But it was only a muscle memory

Our bodies die a thousand deaths, but the will survives

As I metabolize the mess I’ve made of both our lives

I trawl through taxonomies of cause and consequence

And end up pinning it on white Anglo Saxon providence

At the moment of conception I was barely in control

For the first time in what felt like forever

I knew where I needed to be

And I thought I could feel you beside me

But it was only a muscle memory

Pray for whatever remains of whoever

Told you that time was the enemy

I just thought I could feel you beside me

But it was only a muscle memory

Ik wacht tot de zon ondergaat om het huis te verlaten

Op die manier hoeft niemand zich zorgen te maken over mijn waarom of wanneer of waar?

Het helpt om je alleen voor te stellen met iemand anders

Ik kan gebruikmaken van die rechtschapen woede die ik mezelf heb ontzegd

Maar op het moment van conceptie was ik amper in de kamer

Ik wacht uit principe tot ze naar me toe komen

Tot nu toe is er niemand komen opdagen, maar ik ben ervan overtuigd dat ze dat wel zullen doen

De onuitgesproken code van gebroken zielen, ik spreek het

Ik pieker creatief en niemand heeft er kritiek op

Maar op het moment van conceptie was ik amper in de kamer

Voor het eerst in wat voor altijd voelde

Ik wist waar ik moest zijn

En ik dacht dat ik je naast me kon voelen

Maar het was slechts een spiergeheugen

Bid voor wat er nog over is van wie dan ook

Ik zei toch dat de tijd de vijand was

Ik dacht dat ik je naast me kon voelen

Maar het was slechts een spiergeheugen

Onze lichamen sterven duizend doden, maar de wil overleeft

Terwijl ik de puinhoop die ik van ons leven heb gemaakt, metaboliseer

Ik doorzoek taxonomieën van oorzaak en gevolg

En uiteindelijk spelden we het op de witte Angelsaksische voorzienigheid

Op het moment van conceptie had ik nauwelijks controle

Voor het eerst in wat voor altijd voelde

Ik wist waar ik moest zijn

En ik dacht dat ik je naast me kon voelen

Maar het was slechts een spiergeheugen

Bid voor wat er nog over is van wie dan ook

Ik zei toch dat de tijd de vijand was

Ik dacht dat ik je naast me kon voelen

Maar het was slechts een spiergeheugen