Patchwork Quilt - Warren Hayes, Warren Haynes

I never knew you

But then who really did?

If you were at all like me

You managed to keep yourself hid

A patchwork quilt of a life

Memories embroidered

On your soul

So please forgive me

For putting you in my song

But the spirit she moves me

In fact she pushes me along

It’s a patchwork quilt of a life

Can’t stop the river

Just let it roll

We were at Jones Beach

When we got the word

Saddest sound that I ever heard

The bluest note that nobody could play

Ravens sang with us that night on the stage

Tears of sadness, tears of rage

But nobody spoke, we all felt old

And in the way

So walk beside me

Or above me, I don’t know

These days it sure seems

I’m lost where ever I go

God, how could you, I heard someone say

And what do we do with our lives now anyway?

Now that our North Star can no longer be found

But there’s a banjo moon in a tie-dyed sky

Hippies dance and babies cry

Church bells ring as a silver-haired angel look down

And the blood of his music runs through the veins of our guitars

Bright lights, dark Star

I never knew you

But then who really did

If you were at all like me

You managed to keep yourself hid

Ik heb je nooit gekend

Maar wie deed het dan echt?

Als je al was zoals ik

Je hebt jezelf verborgen kunnen houden

Een lappendeken van je leven

Herinneringen geborduurd

Op je ziel

Dus vergeef me alsjeblieft

Voor je in mijn liedje

Maar de geest die ze beweegt me

Sterker nog, ze duwt me voort

Het is een lappendeken van je leven

Kan de rivier niet stoppen

Laat het maar rollen

We waren op Jones Beach

Toen we het woord kregen

Het meest trieste geluid dat ik ooit heb gehoord

De blauwste noot die niemand kon spelen

Ravens zong met ons die avond op het podium

Tranen van verdriet, tranen van woede

Maar niemand sprak, we voelden ons allemaal oud

En onderweg

Dus loop naast me

Of boven mij, ik weet het niet

Tegenwoordig lijkt het zeker

Ik ben verdwaald waar ik ook ga

God, hoe kon je, hoorde ik iemand zeggen

En wat doen we nu eigenlijk met ons leven?

Nu onze Poolster niet meer te vinden is

Maar er is een banjo-maan in een tie-dyed lucht

Hippies dansen en baby's huilen

Kerkklokken luiden terwijl een zilverharige engel naar beneden kijkt

En het bloed van zijn muziek stroomt door de aderen van onze gitaren

Felle lichten, donkere ster

Ik heb je nooit gekend

Maar wie deed het dan echt?

Als je al was zoals ik

Je hebt jezelf verborgen kunnen houden