Unraveling - Warbringer

This world I see

Has no place for me

This sense of isolation

Always haunting

And slowly I’m unraveling

Unrelenting fury, unrelenting rage

Unrelenting anger, a barrage of hate

You twist that knife into my back

And one of these days you know I’m just about to snap

Assault upon the senses, assault upon the mind

One shot to the head to leave the world behind

And once that bullet enters my brain

Will it grant release from all this pain?

Too late, too late to fin

Some real peace of mind

Too late for me

Unraveling

Too late, too late

Too late, too late

Hide from the light

Its glare is blistering

Falling to pieces, unraveling

Hide from the sun

Its light is scorching me

Falling apart

Unraveling

I can only see

One way out for me

All I know is one way out

The dreams that I’ve chased

Such a waste

And now I only see this one way out, oh no

One way out

And once that bullet enters my brain

Will it grant release from all this pain?

Too late, too late, too late

Deze wereld die ik zie

Heeft geen plaats voor mij

Dit gevoel van isolement

Altijd spookachtig

En langzaam ontrafel ik

Niet aflatende woede, niet aflatende woede

Niet aflatende woede, een spervuur ​​van haat

Je draait dat mes in mijn rug

En een dezer dagen weet je dat ik op het punt sta te knappen

Aanval op de zintuigen, aanval op de geest

Eén schot in het hoofd om de wereld achter te laten

En zodra die kogel mijn brein binnenkomt

Zal het verlossing geven van al deze pijn?

Te laat, te laat om te fin

Echte gemoedsrust

Te laat voor mij

ontrafelen

Te laat, te laat

Te laat, te laat

Verstop je voor het licht

Zijn schittering is blaarvorming

In stukken vallen, uit elkaar vallen

Verstop je voor de zon

Zijn licht schroeit me

Uit elkaar vallen

ontrafelen

Ik kan alleen zien

Een uitweg voor mij

Alles wat ik weet is een uitweg

De dromen die ik heb nagejaagd

Wat een verspilling

En nu zie ik alleen deze ene uitweg, oh nee

Een uitweg

En zodra die kogel mijn brein binnenkomt

Zal het verlossing geven van al deze pijn?

Te laat, te laat, te laat