Persephone's Dance - Walk In Darkness

Crossing the deep night

Which cradles visions I walk

Along the dark shores

Only shadows listen to my steps

The sun has fallen and hope has fled far away

Here fortune’s wheel does not turn

All doors are closed

But, when owls begin to call

I raise the torch to the sky

So, the moon and stars will shine again

I will call the breeze

To scatter on the fields

The gold of daffodils

Roses on hedges vibrant

Like flaming stones

Ejected by craters

I will call the breeze

To scatter on the fields

The gold of daffodils

Roses on hedges vibrant

Like flaming stones

Ejected by craters

Life runs fast to embrace death

Like the words of poets when

Seeking refuge in the silence

Refuge in the silence

I draw a line between the blooming

And the fading of things

I draw a line through time with colours

Of what is lost and found again

A trail of the eternal running

Into nothing

Along the dark shores

Only shadows listen to my steps

The sun has fallen and hope has fled far away

Here fortune’s wheel does not turn

All doors are closed

But, when owls begin to call

I raise the torch to the sky

So, the moon and stars will shine again

I will call the breeze

To scatter on the fields

The gold of daffodils

Roses on hedges vibrant

Like flaming stones

Ejected by craters

I will call the breeze

To scatter on the fields

The gold of daffodils

Roses on hedges vibrant

Like flaming stones

Ejected by craters

De diepe nacht oversteken

Welke wiegen visioenen ik loop

Langs de donkere kusten

Alleen schaduwen luisteren naar mijn stappen

De zon is gevallen en de hoop is ver weg gevlucht

Hier draait het rad van fortuin niet

Alle deuren zijn gesloten

Maar wanneer uilen beginnen te roepen

Ik hef de fakkel naar de hemel

Dus de maan en de sterren zullen weer schijnen

Ik zal de wind bellen

Om over de velden te strooien

Het goud van narcissen

Rozen op hagen levendig

Als vlammende stenen

Uitgeworpen door kraters

Ik zal de wind bellen

Om over de velden te strooien

Het goud van narcissen

Rozen op hagen levendig

Als vlammende stenen

Uitgeworpen door kraters

Het leven gaat snel om de dood te omarmen

Zoals de woorden van dichters wanneer

Toevlucht zoeken in de stilte

Toevlucht in de stilte

Ik trek een lijn tussen de bloei

En het vervagen van dingen

Ik trek een lijn door de tijd met kleuren

Van wat verloren is gegaan en weer is teruggevonden

Een spoor van het eeuwige rennen

in het niets

Langs de donkere kusten

Alleen schaduwen luisteren naar mijn stappen

De zon is gevallen en de hoop is ver weg gevlucht

Hier draait het rad van fortuin niet

Alle deuren zijn gesloten

Maar wanneer uilen beginnen te roepen

Ik hef de fakkel naar de hemel

Dus de maan en de sterren zullen weer schijnen

Ik zal de wind bellen

Om over de velden te strooien

Het goud van narcissen

Rozen op hagen levendig

Als vlammende stenen

Uitgeworpen door kraters

Ik zal de wind bellen

Om over de velden te strooien

Het goud van narcissen

Rozen op hagen levendig

Als vlammende stenen

Uitgeworpen door kraters