Solitary - VNV Nation

Set me aflame and cast me free

Away, you wretched world of tethers

Through the endless night and day

I have never wanted more

Always thought that I would stand

Before the faceless name of justice

Like some law unto myself

Like a child of God again

And if rain brings winds of change

Let it rain on us forever

I have no doubt from what I’ve seen

That I have never wanted more

With this line I’ll mark the past

As a symbol of beginning

I have no doubt from what I’ve seen

I have never wanted more

In this picture stands a man

Far away, alone and distant

Like a solitary field

In some nameless foreign land

All around him points of light

Start to dim and cease transmitting

Shadows fell on futile games

And then there was nothing more

Through the screams of falling steel

By the light of flares and wisdom

All the doubts I could not face

All this time I wanted more

With a line I mark the past

As a symbol of beginning

To the Gods whose names we’ve lost

And the names who gave in vain

And if rain brings winds of change

Let it rain on us forever

I have no doubt from what I’ve seen

I have never wanted more

With this line I’ll mark the past

As a symbol of beginning

I have no doubt from what I’ve seen

I have never wanted more

Set me aflame and cast me free

Away, you wretched world of tethers

Through the endless night and day

I have never wanted more

Always thought that I would stand

Before the faceless name of justice

Like some law unto myself

Like a child of God again

And if rain brings winds of change

Let it rain on us forever

I have no doubt from what I’ve seen

I have never wanted more

With this line I’ll mark the past

As a symbol of beginning

I have no doubt from what I’ve seen

I have never wanted more

Sever the line to the guilty past

To the ones who brought us nothing

Spoke of futures brave and proud

And brought only hate and war

Line the roads with hollow praise

Mark the land with paper statues

Shadows fell on their futile ways

And then there was nothing more

Zet me in vuur en vlam en werp me vrij

Weg, jij ellendige wereld van tethers

Door de eindeloze dag en nacht

Ik heb nooit meer gewild

Altijd gedacht dat ik zou staan

Voor de anonieme naam van justitie

Als een wet voor mezelf

Weer als een kind van God

En als regen winden van verandering brengt

Laat het voor altijd op ons regenen

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Dat ik nooit meer heb gewild

Met deze regel markeer ik het verleden

Als een symbool van het begin

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Ik heb nooit meer gewild

Op deze foto staat een man

Ver weg, alleen en ver weg

Als een eenzaam veld

In een naamloos vreemd land

Overal om hem heen lichtpunten

Beginnen met dimmen en stoppen met verzenden

Schaduwen vielen op nutteloze games

En toen was er niets meer

Door het geschreeuw van vallend staal

Bij het licht van fakkels en wijsheid

Alle twijfels die ik niet onder ogen kon zien

Al die tijd wilde ik meer

Met een lijn markeer ik het verleden

Als een symbool van het begin

Aan de goden wiens namen we zijn kwijtgeraakt

En de namen die tevergeefs gaven

En als regen winden van verandering brengt

Laat het voor altijd op ons regenen

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Ik heb nooit meer gewild

Met deze regel markeer ik het verleden

Als een symbool van het begin

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Ik heb nooit meer gewild

Zet me in vuur en vlam en werp me vrij

Weg, jij ellendige wereld van tethers

Door de eindeloze dag en nacht

Ik heb nooit meer gewild

Altijd gedacht dat ik zou staan

Voor de anonieme naam van justitie

Als een wet voor mezelf

Weer als een kind van God

En als regen winden van verandering brengt

Laat het voor altijd op ons regenen

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Ik heb nooit meer gewild

Met deze regel markeer ik het verleden

Als een symbool van het begin

Ik twijfel niet aan wat ik heb gezien

Ik heb nooit meer gewild

Verbreek de lijn naar het schuldig verleden

Aan degenen die ons niets hebben gebracht

Sprak van toekomst moedig en trots

En bracht alleen maar haat en oorlog

Lijn de wegen uit met holle lof

Markeer het land met papieren standbeelden

Schaduwen vielen op hun vergeefse wegen

En toen was er niets meer