Procession - VNV Nation

I sat above them all and watched for days

I felt as though my own kind

Were all that mattered and kept me sane

I gathered them to me

Watched their hunted pass away

As if direction had finally come

A resurrection for all ourselves

I have never felt so proud

As I do now

Like the sun is placed behind me

Feelings that matter never end

One day we’ll see our names

In stone where fires burn

The great who silent stood among you never

Praised nor never known

Our thoughts defined the passing days

Sensed the spirit, seized the age

After all these years to dream again

Like smiling children with faces raised

Cheering their path, tomorrow’s glory days

And we who were so scorned

Will always wish to make their end

Our words to still their voice

Our hands to break their worthless necks

One day we’ll see our names

In stone where fires burn

The great who silent stood among you

Never praised nor never known

Our thoughts defined the passing days

Sensed the spirit, seized the age

After all these years to dream again

Like smiling children with faces raised

Cheering their path, tomorrow’s glory days

And we who were so scorned

Will always wish to make their end

Our words to still their voice

Our hands to break their worthless necks

Ik zat boven ze allemaal en keek dagenlang

Ik voelde me alsof mijn eigen soort

Was het enige dat ertoe deed en me gezond hield?

Ik heb ze voor mij verzameld

Heb hun opgejaagde voorbij zien gaan

Alsof de richting eindelijk was gekomen

Een opstanding voor onszelf

Ik heb me nog nooit zo trots gevoeld

Zoals ik nu doe

Alsof de zon achter me staat

Gevoelens die ertoe doen, eindigen nooit

Op een dag zullen we onze namen zien

In steen waar vuren branden

De grote die stil onder jullie stond nooit

Geprezen noch nooit bekend

Onze gedachten bepaalden de voorbijgaande dagen

Voelde de geest, greep de leeftijd

Na al die jaren om weer te dromen

Als lachende kinderen met opgeheven gezichten

Hun pad toejuichend, de gloriedagen van morgen

En wij die zo werden geminacht

Willen altijd hun einde maken

Onze woorden om hun stem te stillen

Onze handen om hun waardeloze nek te breken

Op een dag zullen we onze namen zien

In steen waar vuren branden

De grote die stil onder jullie stond

Nooit geprezen noch nooit gekend

Onze gedachten bepaalden de voorbijgaande dagen

Voelde de geest, greep de leeftijd

Na al die jaren om weer te dromen

Als lachende kinderen met opgeheven gezichten

Hun pad toejuichend, de gloriedagen van morgen

En wij die zo werden geminacht

Willen altijd hun einde maken

Onze woorden om hun stem te stillen

Onze handen om hun waardeloze nek te breken