Frika - VNV Nation

Over time desire shall fall and lie and fade.

Await unequaled thought and virtuosity.

Desire lies in wait, a precious cup, a stone or some such.

Absent moments, ones which raised the heart to stand so great.

Cannot choose not to deny.

Blame falls easy silently.

Darkness preferable, comfort found again.

In solitude, a door into an empty room.

A door to familiar desolation.

The spoils of past years lost for reason, lost for some notions of new days.

Inside there is gentleness.

Calm preceding tears.

Cry again, cry again.

Moment of toil.

Call the Gods to answer me.

Hear me say 'hear my pain'.

Call the Gods to answer me.

Frika come!

Frika come!

Promise and enlightenment abounded.

Felled like trees the pillars that held me high.

Running blind, running blind.

On stony ground I stumble and vow return.

Inside there is gentleness.

Calm preceding tears.

Cry again, cry again.

Moment of toil.

Call the Gods to answer me.

Hear me say 'hear my pain'.

Call the Gods to answer me.

Frika come!

Frika come!

Inside there is anger now.

Calm precedes the rage.

Cry again, cry again.

Moment of toil.

Call the Gods to answer me.

Hear me say 'hear my pain'.

All the Gods to answer me.

Frika come!

Frika come!

Na verloop van tijd zal het verlangen vallen en liegen en vervagen.

Wacht op ongeëvenaard denken en virtuositeit.

Verlangen ligt op de loer, een kostbare beker, een steen of iets dergelijks.

Afwezige momenten, momenten die het hart zo groot maakten.

Kan niet kiezen om niet te weigeren.

De schuld valt in stilte.

Duisternis verkiest, comfort teruggevonden.

In eenzaamheid, een deur naar een lege kamer.

Een deur naar vertrouwde verlatenheid.

De buit van de afgelopen jaren verloren om reden, verloren voor sommige noties van nieuwe dagen.

Van binnen is er zachtheid.

Kalm voorafgaande tranen.

Huil nog eens, huil nog eens.

Moment van zwoegen.

Roep de Goden om me te antwoorden.

Hoor me zeggen 'hoor mijn pijn'.

Roep de Goden om me te antwoorden.

Frika kom!

Frika kom!

Belofte en verlichting waren er in overvloed.

Viel als bomen de pilaren die me hoog hielden.

Blind rennen, blind rennen.

Op steenachtige grond struikel ik en zweer terug te keren.

Van binnen is er zachtheid.

Kalm voorafgaande tranen.

Huil nog eens, huil nog eens.

Moment van zwoegen.

Roep de Goden om me te antwoorden.

Hoor me zeggen 'hoor mijn pijn'.

Roep de Goden om me te antwoorden.

Frika kom!

Frika kom!

Van binnen is er nu woede.

Rust gaat vooraf aan woede.

Huil nog eens, huil nog eens.

Moment van zwoegen.

Roep de Goden om me te antwoorden.

Hoor me zeggen 'hoor mijn pijn'.

Alle goden om mij te antwoorden.

Frika kom!

Frika kom!