Twenty Seven Strangers - Villagers

The bus was late

And forced us all to congregate

Twenty-seven strangers

Made to stand and wait

The time went by

The sun went down

A baby cried

I just stood in line

But there is no cue

No stage hand saying what to do

And you are me

And I am you

The bus it came

And everybody loaded in

Twenty-seven strangers

In a moving can

The fluorescent light

Doubled everyone inside

The baby’s face reflected

In the shopfronts in the sky

But faces change

And rules they all get rearranged

And photographs

All fade away

The bus broke down

At the graveyard on the edge of town

Twenty-seven strangers

Separate without a sound

So I walked home

Just feeling nothing on my own

Noticing that tree of yours

I’ve been watching it grow

So that’s why I’m late

My dearest one what can I say

And tomorrow it could be the same

When I do it all again

De bus was laat

En dwong ons allemaal om samen te komen

Zevenentwintig vreemden

Gemaakt om te staan ​​en te wachten

De tijd ging voorbij

De zon ging onder

Een baby huilde

Ik stond gewoon in de rij

Maar er is geen signaal

Geen toneelhand die zegt wat te doen

En jij bent mij

En ik ben jij

De bus die het kwam

En iedereen geladen

Zevenentwintig vreemden

In een rijdend blikje

Het fluorescerende licht

Iedereen binnen verdubbeld

Het gezicht van de baby weerspiegeld

In de winkelpuien in de lucht

Maar gezichten veranderen

En regels worden ze allemaal herschikt

En foto's

Alles vervaagt

De bus ging kapot

Op het kerkhof aan de rand van de stad

Zevenentwintig vreemden

Scheiden zonder geluid

Dus ik liep naar huis

Ik voel gewoon niets in mijn eentje

Die boom van je zien

Ik heb het zien groeien

Dus daarom ben ik te laat

Mijn liefste, wat kan ik zeggen

En morgen kan het hetzelfde zijn

Als ik het allemaal opnieuw doe