Dismay - Vesania

As you keep pushing forward

You hold on to righteous self for self power sake

Prove you’re not a coward

Go on with decisions to make

In consequence of your creation

Gods are crying in dismay

Visions of the future, they will devour you

Reconciling with the past what a shame

Watch the answers change

For all questions you ever had

Comprehend, cogitate

Realize it’s going nowhere, obliterate

The point of absolute prostration

A man stripped down to the very fear

And none of you shall reach out to him

Drowned in disease, crowned with your fears

Paralyzing self-righteousness, all your loves gone in tears

So close yet so far, so distant yet so near

The aesthetics gives you joy, sweetest of all decay

You’re barely human, more like a creature

You may defend what’s left, you many pretend to live

Horrifying death you’ll be facing

I’ve done everything you wanted, like the ancient tragedy

You’re not what you were meant to be means and ends are seen

«Learning means finding out what you may already know…»

But before the curtains close, to awaken all the hopes again

Deus ex machina is descending from the top

The audience holds the breath

Faintly rising from their seats

Eyes wide open

Here come their happy end

But wait… there’s a halter on his neck

Ghastly pale going down with the ropes

Averting human’s fall is the hangman’s dream

Terwijl je vooruit blijft gaan

Je houdt vast aan je rechtvaardige zelf omwille van je eigen kracht

Bewijs dat je geen lafaard bent

Ga door met te nemen beslissingen

Als gevolg van je creatie

Goden huilen van ontzetting

Visioenen van de toekomst, ze zullen je verslinden

Verzoenen met het verleden wat jammer

Kijk hoe de antwoorden veranderen

Voor alle vragen die je ooit had

Begrijpen, overdenken

Realiseer je dat het nergens heen gaat, vernietig

Het punt van absolute uitputting

Een man uitgekleed tot de angst

En niemand van jullie zal contact met hem opnemen

Verdronken in ziekte, bekroond met je angsten

Verlammende zelfingenomenheid, al je liefdes zijn in tranen verdwenen

Zo dichtbij en toch zo ver, zo ver en toch zo dichtbij

De esthetiek geeft je vreugde, het liefste van alle verval

Je bent nauwelijks een mens, meer een wezen

Je mag verdedigen wat er over is, jullie velen doen alsof ze leven

Gruwelijke dood waarmee je wordt geconfronteerd

Ik heb alles gedaan wat je wilde, zoals de oude tragedie

Je bent niet wat je bedoeld was te zijn middelen en doelen worden gezien

«Leren betekent uitvinden wat je misschien al weet...»

Maar voordat de gordijnen sluiten, om alle hoop weer te wekken

Deus ex machina daalt van de top

Het publiek houdt de adem in

Vaag opstaan ​​uit hun stoel

Ogen wijd open

Hier komt hun happy end

Maar wacht... er zit een halster om zijn nek

Vreselijk bleek naar beneden gaan met de touwen

De val van de mens afwenden is de droom van de beul