Rest in Pain - Vesania

Ugliness, leprosy

Pestilence on you!

You!

I’d hang you

And you!

I’d cut your head off, turn out adrift

And kick it on a pavement

That one?

I’d drown you in the blood of these two

Cannot listen to you!

It twists me, when I have you in view

And I feel like vomiting when I think of you!

You’re all are right

But live me alone, disappear!

Here the worlds become mixed

Borders interweave

Into dead rolls of events, growing more and more

Each moment bigger with new threads

To be worth dying I’m seeking still

But now I’m loosing my powers

Tonight the monument of everlasting dowry

Crumbled into pieces on the crystal floor

With a dull crash everything will tumble down

Now I know

Just the time is needed

To be back from being desirous of truth

Then just melt into nothingness

I saw the light through the mists

Abated

To be worth dying I’m seeking still

But now I’m loosing my powers

Now I’m watching their blood flowing

It’s dirty and disgusting

Nevertheless it’s an awesome feeling to smell its stench

To see, that these ones, who left

Are afraid of it!

Galleries of horizons melting into dusk

Flower-like glares and shadows withering

And blossoming again

Spaces drowning in nothingness

Rest in pain, all of you!

Lelijkheid, lepra

Pestiliteit op jou!

Jij!

Ik zou je ophangen

Jij ook!

Ik zou je hoofd eraf hakken, op drift raken

En schop het op een stoep

Die?

Ik zou je verdrinken in het bloed van deze twee

Kan niet naar je luisteren!

Het verdraait me, als ik je in het oog heb

En ik krijg zin om te kotsen als ik aan jou denk!

Jullie hebben allemaal gelijk

Maar leef me alleen, verdwijn!

Hier worden de werelden gemengd

Grenzen verweven

In dode reeksen gebeurtenissen, die steeds meer groeien

Elk moment groter met nieuwe threads

Om het waard te zijn om te sterven, zoek ik nog steeds

Maar nu verlies ik mijn krachten

Vanavond het monument van de eeuwige bruidsschat

In stukken verkruimeld op de kristallen vloer

Bij een doffe crash stort alles in

Nu weet ik het

Alleen de tijd is nodig

Om terug te zijn van verlangen naar waarheid

Smelt dan gewoon in het niets

Ik zag het licht door de mist

Verlaagd

Om het waard te zijn om te sterven, zoek ik nog steeds

Maar nu verlies ik mijn krachten

Nu kijk ik hoe hun bloed vloeit

Het is vies en walgelijk

Toch is het een geweldig gevoel om de stank te ruiken

Om te zien, dat deze, die vertrokken

Ben er bang voor!

Galerijen van horizonten die in de schemering smelten

Bloemachtige blikken en schaduwen die verwelken

En weer bloeien

Ruimtes die verdrinken in het niets

Rust in pijn, jullie allemaal!