Jusqu'au Bout - Verso

Lumière au loin comme un phare

L'éclairage effleura notre civadière

Demain sera hier il déjà tard

Notre regard est nouveau il est déjà terne

Apeuré par les cris de la mer

Tu me désespérais par l’amour faux

Simple divertissement des grandeurs de Neptune

Je rends hommage les soirs de 7 Lunes

Le bras endormi par une dose de morphine

Le plus odieux des hommes mais le sais-tu

Je m’endors dans les bras de la Morphée

Me découvre dans un rêve en dehors de nos unités

Plus rien n’est beau tout est relatif

M’efforce d’ouvrir les yeux, toute impunité

Les crimes sont les faits d’une logique animale pensée translative

J’dis pas que d’la merde mais y’a qu’ma feuille pour l’savoir

Plus d’un an qu’j’ai rien sorti j’suis pas satisfait

Que des vieilles tracks pour mon semblant d’fan base

Pour avoir des vues et rassurer mon semblant d’estime

Si on suit le public on arrivera nulle part

Si on suit nos cœurs on arrête dans le business

4h du mat j’suis dans l’parking de Montpar

Si on s’fait contrôle', ça sera dans la finesse

Écouteurs dans les reill'-o

J’finis mon texte, mode avion

Mais ça revient au même si j’ai qu’une barre de réseau

J’essaye de voir plus loin que le mur de bitume à deux mètres de ma tête

J’re-técla mon teh comme si ça allait m’aider, battement de cils,

j’rêve de relancer les dés, p’t'être

Qu’faut qu’j’arrête de parler sans savoir ce que j’suis

Que j’arrête de fumer sans savoir ce que j’fume

Que j’arrête de tailler sans savoir ce que j’fuis

De m’retrouver seul sans savoir ce que j’vis

Seul, jusqu’au bout de la nuit

Jusqu’au bout de la vie

Jusqu’au bout de mes sentiments

Jusqu’au bout de mes vices

Seul, seul, seul

Seul, seul, seul

Seul, jusqu’au bout de la nuit

Jusqu’au bout de la vie

Jusqu’au bout de mes sentiments

Jusqu’au bout de mes vices

Seul, seul, seul

Seul, seul, seul

J’sais plus comment faut qu’je pense

J’sais plus comment faut qu’j'écrive

J’sais plus comment faut que je mène la danse

J’sais plus comment faut que je mette le 10

Toujours sur le rainté

Si jmets 3 frappes sur 4 y’en a aucune de cadrée

Pas besoin d'être intact

J’connais mes défaites, celles du padré

Mais viens pas dire qu’j’ai raté

T’es personne pour moi y’a qu’les frères pour me critiquer

Que les frères pour me relever

Que les sœurs pour me rassurer

Que la peur pour faire redescendre sur Terre

La vapeur pour un semblant de sûreté

De la fumée dans les artères

4h du mat j’suis sur Arte

Seul dans la vie comme un principe de rareté

Des cernes sous les yeux couleur sang couleur grise

On le ressent t’as l’air triste

Couleur sang couleur grise

On le ressent t’as l’air triste, on le ressent t’as l’air … seul

Seul, jusqu’au bout de la nuit

Jusqu’au bout de la vie

Jusqu’au bout de mes sentiments

Jusqu’au bout de mes vices

Seul, seul, seul

Seul, seul, seul

Seul, jusqu’au bout de la nuit

Jusqu’au bout de la vie

Jusqu’au bout de mes sentiments

Jusqu’au bout de mes vices

Seul, seul, seul

Seul, seul, seul

Fuck leur symétrie ne l’ont pas dans leur âme

Observe leurs textes ne verra que la rime

Dans un bateau ne verront que la rame

On se perd dans l’horizon s'éloigne de la rive

Ne cherche que ce qu’ils connaissent

T'étais si sûr de toi t’as découvert le son le futur c’est qui connasse

C’est pas d’ma faute si j’suis comm’aç

Tellement superficiel que je n’suis pas serein si j’ai pas la virgule sur ma

godasse

Godamn j’ai fait tout ça tout seul il faut d’l’audace

Péter l’gars dans un bat si ça québar la 10

J’accorde ma guitare j’mets le capodastre

Que d’l’amour dans les yeux comme un gars bouddhiste

J’fais du mieux qu’je peux avec les pensées qu’j’ai

Trop néfaste pour les miens, trop néfaste pour moi même

Depuis mes 9 ans j’fais que ressentir l’rejet

Ressert le revé, j’ai les yeux rouges couleur sang couleur haine

Tellement de moyens comment j’ai fait pour tant galérer

Mauvaise fréquentation sur amour intrépide

Guerre de la vie quelques viols à gérer

Normalisé j’ai du sang sur les mains pas d’répit

C’est même plus qu’on dort plus c’est qu’on dort pas

Subis la vie comme une torture, pause déverrouille pour twitter sur le portable

Ta 17ème notif' concernant le port d’arme

Licht ver weg als een baken

De verlichting raakte onze brancard

Morgen is gisteren, het is al laat

Onze look is nieuw, het is al saai

Geschrokken door het geschreeuw van de zee

Je dreef me tot wanhoop met valse liefde

Eenvoudig vermaak van de grootheden van Neptunus

Ik breng hulde op de avonden van 7 Moons

De arm in slaap van een dosis morfine

De meest verfoeilijke mannen, maar weet je

Ik val in slaap in de armen van Morpheus

Vind me in een droom buiten onze eenheden

Niets is meer mooi, alles is relatief

Streef ernaar om mijn ogen te openen, alle straffeloosheid

Misdaden zijn de feiten van een dierlijk logisch vertalend denken

Ik zeg niets, maar er is alleen mijn laken om te weten

Meer dan een jaar geleden dat ik iets heb uitgebracht, ben ik niet tevreden

Alleen oude nummers voor mijn schijn van een schare fans

Om meningen te krijgen en mijn schijn van achting gerust te stellen

Als we het publiek volgen, komen we nergens

Als we ons hart volgen, stoppen we met ondernemen

04.00 uur Ik sta op de parkeerplaats van Montpar

Als we ons beheersen, zal het in de finesse zijn

Koptelefoon in de reill'-o

Ik maak mijn tekst af, vliegtuigmodus

Maar het is hetzelfde als ik maar één netwerkbalk heb

Twee meter van mijn hoofd probeer ik verder te kijken dan de asfaltmuur

Ik plak mijn teh opnieuw vast alsof het me zou helpen, knipper,

Ik droom ervan om de dobbelstenen te gooien, misschien

Dat ik moet stoppen met praten zonder te weten wat ik ben

Dat ik stopte met roken zonder te weten wat ik rook

Dat ik stop met snijden zonder te weten waar ik voor wegloop

Om mezelf alleen te vinden zonder te weten wat ik doormaak

Alleen, tot het einde van de nacht

Tot het einde van het leven

Tot het einde van mijn gevoelens

Tot het einde van mijn ondeugden

Alleen, alleen, alleen

Alleen, alleen, alleen

Alleen, tot het einde van de nacht

Tot het einde van het leven

Tot het einde van mijn gevoelens

Tot het einde van mijn ondeugden

Alleen, alleen, alleen

Alleen, alleen, alleen

Ik weet niet meer hoe ik moet denken

Ik weet niet meer hoe ik moet schrijven

Ik weet niet meer hoe ik de dans moet leiden

Ik weet niet hoe ik de 10 moet plaatsen

Altijd op de regen

Als ik 3 van de 4 schoten land, is er geen op doel

Hoeft niet intact te zijn

Ik ken mijn nederlagen, die van de pater

Maar kom niet zeggen dat ik het gemist heb

Je bent niemand voor mij, er zijn alleen de broers om me te bekritiseren

Dan broers om me op te tillen

Dat de zusjes mij geruststellen

Dan angst om terug naar de aarde te brengen

Stoom voor een schijn van veiligheid

Rook in de slagaders

04.00 uur Ik zit op Arte

Alleen in het leven als een principe van zeldzaamheid

Donkere kringen onder de ogen bloedkleur grijze kleur

We voelen dat je verdrietig kijkt

bloedkleur grijze kleur

We voelen dat je er verdrietig uitziet, we voelen dat je er...eenzaam uitziet

Alleen, tot het einde van de nacht

Tot het einde van het leven

Tot het einde van mijn gevoelens

Tot het einde van mijn ondeugden

Alleen, alleen, alleen

Alleen, alleen, alleen

Alleen, tot het einde van de nacht

Tot het einde van het leven

Tot het einde van mijn gevoelens

Tot het einde van mijn ondeugden

Alleen, alleen, alleen

Alleen, alleen, alleen

Fuck hun symmetrie hebben het niet in hun ziel

Observeer hun teksten, zie alleen het rijm

In een boot zie je alleen de riem

We verdwalen in de horizon weg van de kust

Zoek alleen wat ze weten

Je was zo zeker van jezelf dat je het geluid ontdekte, de toekomst is wie weet

Het is niet mijn schuld als ik zo ben

Zo oppervlakkig dat ik niet sereen ben als ik de komma niet op mijn

schoen

Godverdomme, ik heb dit allemaal alleen gedaan, er is moed voor nodig

Scheet de man in een gevecht als het de 10 overtreft

Ik stem mijn gitaar, ik zet de capo op

Die liefde in de ogen als een boeddhistische jongen

Ik doe mijn best met de gedachten die ik heb

Jammer voor de mijne, jammer voor mezelf

Sinds ik 9 jaar oud was, heb ik alleen maar de afwijzing gevoeld

Resert de droom, mijn ogen zijn rood, de kleur van bloed, de kleur van haat

Zoveel manieren waarop ik zoveel worstelde

Slechte daten over onbevreesde liefde

War of life enkele verkrachtingen om mee om te gaan

Genormaliseerd Ik heb bloed aan mijn handen geen respijt

Het is zelfs meer dat we slapen, hoe meer het is dat we niet slapen

Lijd het leven als marteling, verbreek de ontgrendeling voor Twitter op mobiel

Je 17e melding over het dragen van een wapen