Вокруг да около - Веретено

Ну что, старина!

Всё крутишься наскипидаренный?

Курчаво видимо живёшь, вон погляжу испарины.

Дважды в одно место не бьёт, а три ударила.

Ты хуже татарина в этом городе запаренном.

Котел и варево, а на душе зола.

Не мы такие, а такая жизнь.

Она же не со зла

По тебе чеканила словно по площади,

Ты пощади свои нервы, ведь мы же люди, а не лошади.

Глаза как уголь забитые в пятый угол

И туго быть чьей-то куклой, надеждами убаюканной.

Да шутка ли — кошмары взяли на поруки.

Крайне жутко с дальних комнат отвечают перестуками.

Алеть начинает, значит будет болеть.

По всему норову марево да по сердцу камедь.

Ветра плетьями гонят.

За горло взяли и петь им

Воодушевленно, стоя на сломанном табурете.

Всё вокруг да около

Древа одинокого

Думами перекопано.

Заточили в кокон

Да ясного сокола.

Вокруг да около.

Думал город укроет от этой боли ноющей,

Но те же чудовища под кроватью, то ещё сборище.

За тобою волочатся.

После ночи рассветные жала.

«Когда ж всё кончится.

Лучше б не приезжал»

Да ты не переживай!

Ещё не раз рыбою об лёд.

Жернова молотят — то судьба тебе приветы шлёт.

Это не не слезы, это — йод.

Черт не разберёт

Какого фига в чьей-то книге ты затёртый переплёт.

Расставим точки над Ё. У стен не только уши.

Думы — то ещё жульё.

Петля всё туже.

В руке не абонемент а счёт.

Запомни, друже:

Город полон кликуш и к душам чуждым равнодушен.

Нет повести печальней на свете,

Чем повесть о клети и горесть позапутанной сети.

Никого за спиной и только ветер на встречу.

Да что с тобой не так?

Спроси и я отвечу.

Всё вокруг да около

Древа одинокого

Думами перекопано.

Заточили в кокон

Да ясного сокола.

Вокруг да около.

Nou, oude man!

Draaien jullie allemaal met terpentijn?

Blijkbaar leef je krullend, ik zal naar het zweet kijken.

Raakt niet twee keer dezelfde plaats, maar raakt drie.

Je bent erger dan een Tataar in deze gestoomde stad.

Ketel en brouwsel, maar as in de ziel.

Zo zijn wij niet, maar zo is het leven.

Ze is niet slecht

Ik sloeg op je als op het plein,

Je spaart je zenuwen, want we zijn mensen, geen paarden.

Ogen als kolen gehamerd in de vijfde hoek

En het is moeilijk om iemands pop te zijn, gesust door hoop.

Het is geen grap - nachtmerries zijn gered.

Uiterst griezelig vanuit verre kamers antwoorden ze met kloppen.

Het begint rood te worden, wat betekent dat het pijn zal doen.

Over de waas en kauwgom naar het hart.

De wind waait.

Ze grepen het bij de keel en zongen voor hen

Geïnspireerd, staande op een kapotte kruk.

Rondom en rond

De boom van de eenzamen

Geruïneerd door gedachten.

gevangen in een cocon

Ja, een duidelijke valk.

Rond en rond.

Ik dacht dat de stad zou schuilen voor deze pijnlijke pijn,

Maar dezelfde monsters onder het bed, dan nog een stel.

Ze volgen je.

Nadat de nacht doorbreekt.

“Wanneer is het allemaal voorbij.

Ik kom liever niet."

Maak je geen zorgen!

Meer dan eens vissen op het ijs.

De molenstenen worden gedorst - dan stuurt het lot je groeten.

Het zijn geen tranen, het is jodium.

De duivel zal het niet begrijpen

Wat ben je in godsnaam in iemands boek een versleten omslag.

Laten we de Y markeren. De muren hebben meer dan alleen oren.

Gedachten zijn nog steeds oplichters.

De lus wordt steeds strakker.

In de hand is geen abonnement en account.

Onthoud, vriend:

De stad is vol hysterie en onverschillig voor buitenaardse zielen.

Er is geen droeviger verhaal in de wereld

Dan het verhaal van de kooi en het verdriet van een verward net.

Niemand achter en alleen de wind om te ontmoeten.

Ja, wat is er met je aan de hand?

Vraag en ik zal antwoorden.

Rondom en rond

De boom van de eenzamen

Geruïneerd door gedachten.

gevangen in een cocon

Ja, een duidelijke valk.

Rond en rond.