Тропы - Веретено

Тропами запутанными волчьими

Перекрести меня и в новый путь.

В пору море жути хапануть но не в этом суть.

Я ничуть не боюсь, даже не принял на грудь.

Я галопом на полном ходу уже не тормознуть

Меня фобии душили, вот и мой черед.

Идет охота.

Снова ручка и блокнот

И на учете каждый слог.

Исход понятен наперед.

Ломаю смело об колено все таблички «не влезай!

Убьет».

Ну вот опять в кармане кот наплакал.

Якорем на дно, еще ввязался в эту драку.

Мне нужно больше света, не доволен полумраком.

Я иду в атаку как оголодалая собака.

Вместо барабана казино шумит веретено.

Вместо рекламы пестрой черно-белое крыло.

Тесно, так в дальний путь, без думы о былом,

Через двойные сплошные, пробивая небо лбом.

Я запутаю волков.

Прибуду раньше холодов.

По пустыням чьих то снов

я пройду и всё будет как прежде.

Я ни о чем не жалею,

Кроме того, что до сих пор не договорился с головой.

Этого так и не умею.

И потому как маленький врываюсь в бой

с деревянной булавой.

С бетоном, а не с лебедой.

Ты не брани меня ведь я итак на поле брани

пропадаю среди великанов хватаясь за грани

Обещал сделать план, пан либо пропал

Но кажется считает профаном меня мой талисман,

Иглой набитый на плече.

Не пойму что и зачем.

Стал синонимом дилемм.

Я негодую.

Зачастую в тело вгрызается сбруя,

Но я верю, что все будет именно так как зарифмую.

Пускай многие дороги мне заказаны,

Не принимаются отмазы, типа приметы и сглазы.

Не успеешь дурного подумать, я снова в гости.

На лбу шишки, в карманах небесные грозди.

Я запутаю волков.

Прибуду раньше холодов.

По пустыням чьих то снов

я пройду и всё будет как прежде.

Verwarde wolvenpaden

Steek me over en op een nieuw pad.

Ten tijde van de zee der horror grijpen maar daar gaat het niet om.

Ik ben helemaal niet bang, ik heb het niet eens op mijn borst genomen.

Ik ga op volle snelheid galopperen, vertraag niet meer

Fobieën verstikten me, dus het is mijn beurt.

Er is een jacht.

Nog een pen en notitieblok

En elke lettergreep telt.

De uitkomst is vooraf duidelijk.

Ik breek brutaal op mijn knie alle borden "niet klimmen!

Doden."

Nou, hier huilde de kat weer in zijn zak.

Anker naar de bodem, raakte nog steeds betrokken bij dit gevecht.

Ik heb meer licht nodig, niet blij met schemering.

Ik ga in de aanval als een uitgehongerde hond.

In plaats van een casinotrommel maakt een spindel geluid.

In plaats van reclame voor bonte zwart-witte vleugel.

Nauw, dus op een lange reis, zonder aan het verleden te denken,

Door dubbele ononderbroken lijnen, brekend door de lucht met zijn voorhoofd.

Ik zal de wolven in verwarring brengen.

Ik zal aankomen voor de kou.

Door de woestijnen van iemands dromen

Ik ga voorbij en alles zal zijn zoals voorheen.

Ik heb nergens spijt van,

Bovendien is dat nog niet afgesproken met het hoofd.

Ik ben niet in staat om dit te doen.

En omdat ik als kleintje ten strijde barstte

met een houten knots.

Met beton, niet met een zwaan.

Je scheldt me niet uit, want ik ben al op het slagveld

Ik verdwijn tussen de reuzen die de randen grijpen

Beloofd om een ​​plan te maken, pan of miss

Maar het lijkt erop dat mijn talisman me als een leek beschouwt,

Naald gevuld op de schouder.

Ik begrijp niet wat en waarom.

Het is synoniem geworden voor dilemma's.

Ik heb er een hekel aan.

Vaak bijt een harnas in het lichaam,

Maar ik geloof dat alles precies zal zijn zoals ik rijm.

Laat mij vele wegen bevolen,

Excuses, zoals voortekenen en boze ogen, worden niet geaccepteerd.

Heb geen tijd om slecht te denken, ik ben weer op bezoek.

Er zijn bulten op het voorhoofd, hemelse clusters in de zakken.

Ik zal de wolven in verwarring brengen.

Ik zal aankomen voor de kou.

Door de woestijnen van iemands dromen

Ik ga voorbij en alles zal zijn zoals voorheen.