Varvara Pavlovna - Vanessa Paradis

Belle, mais belle pour qui?

Qui lui sourit?

Lui écrit l’ennui?

Belle, sous son ombrelle, sur la perspective Nevski.

Qui lui rendra la vie?

La Neva, la Neva s’en va.

Elle emmène son espoir, son petit mouchoir de soie.

Varvara Pavlovna pleure de peur, elle vient de découvrir la douleur.

La nuit, quand elle prie pour pas qu’il meure

Elle voit les hommes, des soldats, l’empereur.

Là, un soir de juin, là, derrière les rideaux vénitiens

J’ai vu s’en aller le fiancé de Varvara.

Varvara Pavlovna pleure de peur.

Cette immense profondeur, c’est son cœur.

Varvara n'écoutera plus ses sœurs, elle aime le silence et la pudeur.

Varvara Pavlovna pleure de peur, elle vient de découvrir la douleur.

La nuit, quand elle prie pour pas qu’il meure

Elle voit les hommes, des soldats, l’empereur.

Varvara Pavlovna pleure de peur.

Cette immense profondeur, c’est son cœur.

Varvara n'écoutera plus ses sœurs, elle aime le silence et la pudeur.

Mooi, maar mooi voor wie?

Wie lacht er naar hem?

Schrijf hem verveling?

Belle, onder haar paraplu, over het Nevsky-vooruitzicht.

Wie brengt hem weer tot leven?

De Neva, de Neva gaat weg.

Ze neemt haar hoop, haar kleine zijden zakdoek.

Varvara Pavlovna huilt van angst, ze heeft net de pijn ontdekt.

's Nachts als ze bidt dat hij niet sterft

Ze ziet mannen, soldaten, de keizer.

Daar op een juniavond, daar achter de Venetiaanse gordijnen

Ik zag Varvara's verloofde vertrekken.

Varvara Pavlovna huilt van angst.

Deze immense diepte is zijn hart.

Varvara luistert niet meer naar haar zussen, ze houdt van stilte en bescheidenheid.

Varvara Pavlovna huilt van angst, ze heeft net de pijn ontdekt.

's Nachts als ze bidt dat hij niet sterft

Ze ziet mannen, soldaten, de keizer.

Varvara Pavlovna huilt van angst.

Deze immense diepte is zijn hart.

Varvara luistert niet meer naar haar zussen, ze houdt van stilte en bescheidenheid.