Vise Til Våren - Vamp

Når vibå e komen, og vårsolå blør

— over havet — ved bligredagsleitet;

då ungdommen vaknar — og barndommen dør;

og rett mange dei ynskjer — og veit det.

Ein held om ei ung og ei jentemjuk hand;

når han går heim frå helgenattsdansen.

Og guten ho leier er heit som ein brann,

men han fryse — i solrenningsglansen.

Og ingen veit heilt kvar dei gjere seg av,

for dei fotlette fara i snøen,

vert vaska av regn som sig inn i fra hav

— og snart skine det grønt over bøen.

Hald i handa mi du.

Hald meg tett innte deg.

Hald meg slik at eg kjenne eg leve!

Det kveldest så - etter ein vårvarme dag,

og foreldra spøre — og ber enn.

Men det bryr ikkje dei to som søve i lag

— og no sige det natt over jæren.

Slik ligge dei fredfullt og søve dei to

— dei som no er dei enaste rette —

— med hender som famnar, men ligge i ro

— dei er kvinne og mann etter dette-

Als we komen, en de lentezon bloedt

— over de zee — bij bligredagsleitet;

wanneer de jeugd ontwaakt - en de kindertijd sterft;

en zovelen als ze willen - en weten het.

Een fortuin over een jonge en meisjesachtige hand;

wanneer hij naar huis gaat van de nachtelijke dans.

En de jongen die ze inhuurt is zo heet als een vuur,

maar hij bevroor - in de zonneschijn.

En niemand weet precies waar ze terecht komen,

voor het lichtvoetige gevaar in de sneeuw,

wordt gewassen door regen die vanuit de zee naar binnen sijpelt

- en al snel schijnt het groen over de boei.

Houd mijn hand vast, jij.

Houd me dicht bij je.

Houd me zo dat ik voel dat ik leef!

De avond dus - na een warme lentedag,

en ouders vragen - en bidden.

Maar het maakt niet uit voor die twee die naast elkaar slapen

- en zeg het nu 's nachts over de jærn.

Zo liggen ze allebei rustig en slapen ze

- degenen die nu de enige juiste zijn -

— met gevouwen handen, maar stil liggen

- hierna zijn ze vrouw en man-