Капризная, упрямая - Валерий Агафонов

Капризная, упрямая

Вы созданы из грёз

Я старше вас, дитя моё,

Стыжусь своих я слёз.

Капризная, упрямая,

О, как я вас люблю!

Последняя весна моя,

Я об одном молю:

«Уйдите, уйдите, уйдите!»

Вы шепчете таинственно:

«Мой юноша седой!

Вы у меня единственный,

Один лишь вы такой!»

Но счастьем околдованный,

Я сам себя бужу

И осенью окованный

Себе и вам твержу:

«Не лгите, не лгите, не лгите!»

Вы ласточка весенняя

Среди мраморных колонн,

Моя вы песнь последняя,

В ней слышен скорби стон!

Над сердцем правлю тризну я,

Вам радость жизнь дарить

Зачем я вам, капризная,

К вам юноша спешит…

Летите, летите, летите…

Вы светлая с лучистою

Улыбкой на устах

И если правда чистая

Таится в тех словах,

Отброшу все сомнения,

Прощу каприз я вам,

И жизнь свою осеннюю

Как ладанку отдам:

Возьмите, возьмите, возьмите…

Grillig, koppig

Je bent gemaakt van dromen

Ik ben ouder dan jij, mijn kind,

Ik schaam me voor mijn tranen.

Eigenzinnig, koppig,

Oh wat hou ik van je!

Mijn laatste lente

Ik bid voor één ding:

"Ga weg, ga weg, ga weg!"

Je fluistert mysterieus:

“Mijn jongeman heeft grijs haar!

Jij bent mijn enige

Jij bent de enige!"

Maar betoverd door geluk,

Ik maak mezelf wakker

En geketend in de herfst

Ik zeg tegen mezelf en tegen jou:

"Lieg niet, lieg niet, lieg niet!"

Je bent een lentezwaluw

Tussen de marmeren zuilen

Jij bent mijn laatste lied,

Er is een kreun van verdriet in te horen!

Ik heers over mijn hart,

Geef je de vreugde van het leven

Waarom heb je me nodig, wispelturig,

Een jonge man haast zich naar je toe...

Vlieg, vlieg, vlieg...

Je bent helder met stralend

Met een lach op je lippen

En als de waarheid puur is

Verborgen in die woorden

Ik zal alle twijfels terzijde schuiven

Ik zal je een bevlieging vergeven,

En je herfstleven

Hoe geef ik de wierook:

Pak het, pak het, pak het...