Песня о Тбилиси - Вахтанг Кикабидзе

Такой лазурный небосвод, сияет только над тобой,

Тбилиси, мой любимый родной!

И Нарикала здесь стоит, как память прошлых тяжких бед,

Твою главу венчая сединой.

Расцветай под солнцем, Грузия моя,

Ты судьбу свою вновь обрела

Не найти в других краях твоих красот,

Без тебя и жизнь мне не мила!

Идешь аллей вдоль Куры, и над тобой платанов сень

Своей прохладой в знойный день манит.

И песня рвется из груди, и даже листья все поют

Седой Куре, одетой здесь в гранит

Zo'n azuurblauwe lucht schijnt alleen boven jou,

Tbilisi, mijn geliefde inboorling!

En Narikala staat hier, als een herinnering aan vroegere ernstige problemen,

Je hoofd bekronen met grijs haar.

Bloei onder de zon, mijn Georgië,

Je hebt je lot weer gevonden

Niet om je schoonheden in andere delen te vinden,

Zonder jou is het leven niet lief voor mij!

Je loopt door steegjes langs de Kura, en boven je staat een bladerdak van platanen

Het wenkt met zijn koelte op een warme dag.

En het lied barst uit de borst, en zelfs de bladeren zingen allemaal

Grijsharige Kure, hier gekleed in graniet