Аутодафе - UNREAL

Поёт, беснуясь, ветер

Ночь, таинству подстать

Нагая в лунном свете

Твой пульс чеканит такт

Лишь час на всё отпущен

Хозяином Времён

Но танец так воздушен

Что Царь Ночной пленён...

Когда всё это было?

Как будто жизнь назад

В ладони гвозди вбили

И дальше только Ад

Калёное железо

Приняв печать огня

Змеёй впивалось в тело

Шипя, искрясь, звеня

Тебя хлыстами били

Но им не слышать плачь

И сложенные крылья

Не видит твой палач

В удушливой неволе

Наперекор судьбе

Не покоряясь боли

Ты смерть звала к себе

Так истерзана плоть, эту боль не унять

Не в постели из роз суждено умирать...

Смерть придёт не таясь, среди белого дня

Чтобы душу принять из объятий огня

Сгорит чужая кожа

С чела стерев клеймо

И ты явить всем сможешь

Что зрить им не дано

Рёв пламени чуть стихнет

Умолкнет гул толпы

Юродивый воскликнет

- "Чиста, невинна ты!"

Нетронута, прекрасна

В одеждах из огня

Казнённая невеста

Полночного Царя

Над лобным местом нечисть

Кружит, как вороньё

И собирает души

Приданное твоё

Среди белого дня Смерть явилась сама

Чтобы душу принять из объятий огня

Скрыло Солнце свой лик, Тень укрыла любя

Небо вырвало крик и простило тебя

Среди белого дня Смерть явилась сама

Чтобы душу принять из объятий огня

Скрыло Солнце свой лик, Тень укрыла любя

Небо вырвало крик и простило тебя.

Zingt, raast, de wind

Nacht, pas het sacrament aan

Naakt in het maanlicht

Je hartslag klopt

Er is slechts een uur toegewezen

Meester van de tijd

Maar de dans is zo luchtig

Dat de Koning van de Nacht wordt gevangengenomen...

Wanneer was dit allemaal?

Als een leven terug

Gehamerde spijkers in handpalmen

En dan alleen de Hel

heet ijzer

Het zegel van vuur nemen

De slang beet in het lichaam

Sissend, sprankelend, rinkelend

Ze sloegen je met zwepen

Maar ze kunnen je niet horen huilen

En gevouwen vleugels

Ziet je beul niet

In verstikkende ellende

tegen het lot

Niet bezwijken voor pijn

Je noemde de dood voor jezelf

Het vlees is zo gekweld, deze pijn kan niet worden verlicht

Niet in een bed van rozen voorbestemd om te sterven ...

De dood zal komen zonder zich te verbergen, op klaarlichte dag

Om de ziel uit de armen van vuur te halen

De huid van iemand anders zal verbranden

Het stigma van het voorhoofd wissen

En je kunt het aan iedereen laten zien

Wat ze niet kunnen zien

Het gebrul van de vlam neemt een beetje af

Stil het gerommel van de menigte

De heilige dwaas zal uitroepen:

- "Schoon, onschuldig ben je!"

Onaangeroerd, mooi

In gewaden van vuur

geëxecuteerde bruid

middernacht koning

Boven het voorhoofd plaats boze geesten

Cirkelend als een kraai

En verzamelt zielen

Bruidsschat is van jou

Op klaarlichte dag verscheen de Dood zelf

Om de ziel uit de armen van vuur te halen

De zon verborg zijn gezicht, de schaduw verborg liefdevol

De lucht braakte een kreet en vergaf je

Op klaarlichte dag verscheen de Dood zelf

Om de ziel uit de armen van vuur te halen

De zon verborg zijn gezicht, de schaduw verborg liefdevol

De lucht braakte een kreet en vergaf je.