Inevitabile follia - Raf, Umberto Tozzi

?

inevitabile oramai

come uno sbaglio di corsia

questo groviglio fra di noi

questa tua bocca sulla mia

e le tue mani su di me

sulle mie mani su di te

molto probabile che sia

inevitabile follia.

Fammi entrare nel tuo labirinto

voglio perdermi dentro di te siamo due calamite viventi

tutto il resto del mondo non c'?.

E questo amore ci dar?

un’incredibile energia

un varco dove la realt?

sconfina nella fantasia.

E quante notti dormirei

sulla tua dolce prateria

perch?

ti voglio e tu mi vuoi

inevitabile follia.

Esisto solo io esisti solo tu e questo nostro amore

il resto non c'?

pi?.

So che resteremo chiusi qua

perch?

l’amore?

prigionia

ma inevitabile verr?

anche la voglia di andar via.

Quando a letto saremo distanti

come amanti di mille anni fa raccogliendo rimorsi e indumenti

e frammenti di felicit?.

Ma invece dell’eternit?

di questa splendida follia

l’amore si consumer?

in una lenta eutanasia.

Esisto solo io esisti solo tu ma quanto soffriremo

per non amarci pi?.

Ma?

inevitabile oramai

questo groviglio fra di noi

questa tua bocca sulla mia…

?

inevitabile follia

?

onvermijdelijk nu

als een rijstrookfout

deze wirwar tussen ons

deze mond van jou op de mijne

en je handen op mij

op mijn handen op jou

zeer waarschijnlijk is het

onvermijdelijke waanzin.

Laat me je labyrint binnengaan

Ik wil in je verdwalen, we zijn twee levende magneten

de rest van de wereld is er niet.

En deze liefde wil je ons geven?

een ongelooflijke energie

een opening waar de realiteit?

grenst aan fantasie.

En hoeveel nachten zou ik slapen?

op je zoete prairie

waarom?

Ik wil jou en jij wilt mij

onvermijdelijke waanzin.

Alleen ik besta, alleen jij en deze liefde van ons bestaan

de rest is er niet?

meer ?.

Ik weet dat we hier gesloten blijven

waarom?

de liefde?

gevangenisstraf

maar onvermijdelijk zal komen?

ook de wens om te vertrekken.

Als we ver uit elkaar in bed liggen

zoals geliefden van duizend jaar geleden die berouw en kleding verzamelden

en fragmenten van geluk.

Maar in plaats van de eeuwigheid?

van deze prachtige waanzin

Wordt liefde een consument?

in een langzame euthanasie.

Ik besta alleen jij besta alleen jij maar hoeveel zullen we lijden

om niet meer van ons te houden.

Maar?

onvermijdelijk nu

deze wirwar tussen ons

deze mond van jou op de mijne...

?

onvermijdelijke waanzin