Qualcosa qualcuno - Umberto Tozzi

Qualcosa, qualcuno

Lontano, forse vicino

Sì, qualcosa, sì, qualcuno

Che ti chiama, forse nessuno

Sì, ti passerà, è malattia

Come è venuta puoi mandarla via

Scompaiono le efelidi

Di un bel ricordo adolescente qui

Si ingoia un po' di amaro e dolce

Come serate di provincia

A qualcosa, a qualcuno

A un profumo devo pensare

Forse andare, forse amare

Amare cos'è?

È ascoltare in silenzio la luna

È perdere te e soffrir senza fare rumore

Amare sei tu, rallentato risveglio di un fiore

Amare di più è una dolce follia, è anche un po' colpa mia

Che t'amo di più

Del passero sull'albero

Che aspetta un colpo per buttarsi giù

Verso la terra e il suo profumo

Che troppe volte sa di guerra e fumo

E intanto va e intanto cresce

L'illuso niente mai finisce

E qualcosa e qualcuno

Si avvicina col suo veleno

Nuovo antico, chiede poco

Sembra un gioco, non so che fare

Forse andare, forse amare...

Amare cos'è?

È ascoltare in silenzio la luna

È perdere te e soffrir senza fare rumore

Amare sei tu, rallentato risveglio di un fiore

Amare di più è una dolce follia, è anche un po' colpa mia

Che t'amo di più

Iets iemand

Ver weg, misschien dichtbij

Ja, iets, ja, iemand

Wie belt jou, misschien niemand?

Ja, het zal op je overgaan, het is ziekte

Hoe het kwam, je kunt het wegsturen

De sproeten verdwijnen

Van een leuke tienerherinnering hier

Je slikt een beetje bitter en zoet door

Zoals provinciale avonden

Naar iets, naar iemand

Ik moet aan een parfum denken

Misschien gaan, misschien liefde

Liefde wat is het?

Het is in stilte naar de maan luisteren

Het is je verliezen en lijden zonder een geluid te maken

Je bent liefdevol, langzaam ontwaken van een bloem

Meer liefhebben is zoete waanzin, het is ook een beetje mijn schuld

Dat ik het meest van je hou

Mus op de boom

Wachten op een schot om zichzelf neer te werpen

Op weg naar de aarde en haar parfum

Wat maar al te vaak naar oorlog en rook smaakt

En ondertussen gaat het en ondertussen groeit het

De illusie van niets eindigt nooit

En iets en iemand

Het nadert met zijn gif

Nieuw antiek, vraagt ​​weinig

Het ziet eruit als een spel, ik weet niet wat ik moet doen

Misschien gaan, misschien liefde...

Liefde wat is het?

Het is in stilte naar de maan luisteren

Het is je verliezen en lijden zonder een geluid te maken

Je bent liefdevol, langzaam ontwaken van een bloem

Meer liefhebben is zoete waanzin, het is ook een beetje mijn schuld

Dat ik het meest van je hou