Anima Italiana - Umberto Tozzi, Marco Masini

E non sar?

domani

N?

fra un’eternit?

Mi sveglier?

in un sogno

Di mare e brividi

Di un mare che ho bevuto

Di cuori sulla sabbia

Noi siamo ancora l?

sempre di pi?

sempre di pi?

A un’ancora in quel porto nasce con me e muore con te Quel sole vagabondo

Di mare conosciamo le paure

Che hanno raccontato i poveri grandi cuori umili

Di cuore non c'?

gente che abbia unito

Le diversit?

dei popoli anime arrendevoli

Di mare che ci da quella personalit?

Nel sorridere

Nel piangere

Nel vivere…

Anni diversi lavorer?

e imparer?

A ridere di rabbia non morir?

finch?

vivr?

Quell’Anima Italiana

L’Anima Italiana…

Donne sole in un futuro di gabbie gabbie

Mamme che hanno partorito fiori

Nel velluto coraggiose si Come acrobati nel cielo di chi?

E torner?

domani

E torner?

domani…

Quel mare la mattina

Quando vita t’innamora nell’ipotesi solo se dimentichi

La casa che hai lasciato

E dopotutto?

perdonato quel disordine immagine da leggere

Ma c'?

un’Ave Maria

Che il dolore porta via

Per l’eternit?, e poi sar?

com’eri tu Visibile…

Anche l’amore quando da te ritorner?

Per chiederti perdono e poi con te io rivivr?

Quel mare di sapori

Che ho perso per il mondo sognando il mio ritorno

Dal mare pi?

profondo nei cuori che ricordo

Di un’Anima Italiana

(Grazie a Nuvola85 per questo testo)

En het zal niet zijn?

morgen

N?

in een eeuwigheid?

Zal het me wakker maken?

in een droom

Van de zee en koude rillingen

Van een zee die ik dronk

Van harten op het zand

Zijn we er nog?

meer en meer?

meer en meer?

Voor een anker in die haven, wordt die dwalende zon met mij geboren en sterft met jou

We kennen de angsten van de zee

Wat de armen hebben verteld van grote nederige harten

Is er geen hart?

mensen die zich hebben verenigd

de diversiteit

van de onderdanige zielen volkeren

Van de zee die ons die persoonlijkheid geeft?

lachend

huilend

Bij wonen...

Verschillende jaren zal ik werken?

en leren?

Lachen met woede zal niet sterven?

totdat

zal leven

Die Italiaanse ziel

De Italiaanse ziel...

Alleenstaande vrouwen in een toekomst van cellencellen

Moeders die bloemen hebben gebaard

In de fluwelen dappere ja Als acrobaten in wiens lucht?

En zal ik terugkomen?

morgen

En zal ik terugkomen?

morgen…

Die zee in de ochtend

Wanneer het leven alleen verliefd wordt op de hypothese als je het vergeet

Het huis dat je verliet

En uiteindelijk?

vergeven die rommelige foto om te lezen

Maar daar?

een weesgegroet

Dat de pijn wegneemt

Voor de eeuwigheid, en dan zal het zijn

hoe was je zichtbaar...

Zelfs liefde wanneer zal ik naar je terugkeren?

Om je vergiffenis te vragen en dan met jou zal ik weer leven?

Die zee van smaken

Ik verloor van de wereld terwijl ik droomde van mijn terugkeer

Meer uit de zee?

diep in de harten die ik me herinner

Van een Italiaanse ziel

(Met dank aan Nuvola85 voor deze tekst)