Old Haunts, New Cities - Typhoon

I was cruisin' in the night streets

I was looking for my hotel

I was lost in some strange city

And I couldn’t find my hotel room

I was desperate in the midnight hour

I needed sleep, a sink and shower

But when one room’s like the next

It’s hard to tell

At last I picked a spot

Where I thought that I had been before

With the elevator broken

I dragged myself up fourteen floors

And at the top of this old building

I knew no numbers but I knew a feeling

And my key slid effortlessly

Into the door

When I crossed into that space

I was met with a familiar smell

But it was wrong and out of place

There was a woman in my hotel room

She said, «you might have known me all my life

But who was I before tonight?

Kiss me now, I promise I won’t tell»

Love, it will haunt you

Whether or not you want it to

But for me, my only company

Are these ghosts that barely come to me

Only when I look for something else

Ik was aan het cruisen in de nachtelijke straten

Ik was op zoek naar mijn hotel

Ik was verdwaald in een vreemde stad

En ik kon mijn hotelkamer niet vinden

Ik was wanhopig in het middernachtelijk uur

Ik had slaap, een wastafel en een douche nodig

Maar wanneer de ene kamer is zoals de andere

Het is moeilijk in te schatten

Eindelijk heb ik een plekje uitgekozen

Waar ik dacht dat ik eerder was geweest

Met de lift kapot

Ik sleepte mezelf veertien verdiepingen omhoog

En op de top van dit oude gebouw

Ik kende geen cijfers, maar ik kende een gevoel

En mijn sleutel gleed moeiteloos

de deur in

Toen ik die ruimte binnenging

Ik trof een bekende geur aan

Maar het was verkeerd en niet op zijn plaats

Er was een vrouw in mijn hotelkamer

Ze zei: "je kent me misschien al mijn hele leven"

Maar wie was ik voor vanavond?

Kus me nu, ik beloof dat ik het niet zal vertellen»

Liefde, het zal je achtervolgen

Of je het nu wel of niet wilt

Maar voor mij, mijn enige bedrijf

Zijn dit geesten die nauwelijks naar me toe komen?

Alleen als ik iets anders zoek