Threnody - Two Gallants

Gather 'round, you wounded people

Shadows fall upon the steeple

Soon shall come the closing of

The closing of the gates

For there is word of plague among us

Curse the one whose poison stung us

All along the alleyways

The satyrs wait their fate

But who’s to blame when all are guilty

Morals stained and conscience filthy

Abreast your idol replicas

Your replicas of lust

In the sky I hear the threshing

Dare to watch your lord undressing

While you beg forgiveness

You feed on his disgust

But if perhaps the salt might stain your skin

And if perhaps the smoke might weep your eyes

Listen while the threnodies begin

Know no one in here gets out alive

But let your frailty not deceive you

A little pinprick, rest relieves you

And dream of all the days that are

The years that are to come

For you will dance and you’ll be nimble

Pirouettes upon a thimble

And I will be beside you

Lest I lose you once again

But if perhaps my sorrows all are show

And I should find a crack among the gates

Guilt shall follow me where’er I go

Though I try I know I can’t escape

And when you’re gone the earth will crumble

I will try but I will stumble

And all through these city streets

My robes shall drag the ground

Hear the children swing with sorrow

Yesterday was once tomorrow

No more I’ll be troubled by the troubles of this world

But if I lose my step along the way

And if the speech of victim fills my throat

Out beyond the cliffs that shape the day

It’s there I’ll wander, there I’ll stray

It’s there I’ll look for you when all my trials are done

I feign sleep to save my breath

This love is loss, this life is theft

And all that’s left is some vain need to carry on

And though I fear the tightening of the skies

Against the dawn I’ll watch you rise

Oh Lord, the company I keep within my head

The scent of flesh might tease the nose

It claims the calm, it clings the clothes

Could that be you, my love?

Your dust upon the wind?

Verzamel je, gewonde mensen

Schaduwen vallen op de toren

Binnenkort komt de afsluiting van

Het sluiten van de poorten

Want er is woord van pest onder ons

Vervloek degene wiens gif ons heeft gestoken

Overal in de steegjes

De saters wachten hun lot af

Maar wie heeft de schuld als iedereen schuldig is?

Moraal bevlekt en geweten smerig

Op de hoogte van je idool-replica's

Jouw replica's van lust

In de lucht hoor ik het dorsen

Durf te kijken hoe je heer zich uitkleedt

Terwijl je om vergiffenis smeekt

Je voedt je met zijn walging

Maar als het zout misschien vlekken op je huid maakt?

En als misschien de rook je ogen zou huilen

Luister terwijl de threnodieën beginnen

Weet dat niemand hier binnenkomt levend

Maar laat je zwakheid je niet bedriegen

Een kleine speldenprik, rust verzacht je

En droom van alle dagen die zijn

De komende jaren

Want je zult dansen en je zult lenig zijn

Pirouettes op een vingerhoed

En ik zal naast je zijn

Opdat ik je niet nog een keer kwijtraak

Maar als mijn verdriet misschien allemaal zichtbaar is

En ik zou een scheur tussen de poorten moeten vinden

Schuld zal me volgen waar ik ook heen ga

Hoewel ik het probeer, weet ik dat ik niet kan ontsnappen

En als je weg bent, zal de aarde afbrokkelen

Ik zal het proberen, maar ik zal struikelen

En door deze straten van de stad

Mijn gewaden zullen over de grond slepen

Hoor de kinderen slingeren van verdriet

Gisteren was ooit morgen

Ik zal niet meer last hebben van de problemen van deze wereld

Maar als ik onderweg mijn stap verlies

En als de toespraak van het slachtoffer mijn keel vult

Buiten de kliffen die de dag vormgeven

Daar zal ik dwalen, daar zal ik dwalen

Daar zal ik je zoeken als al mijn proefversies zijn voltooid

Ik veins slaap om mijn adem te redden

Deze liefde is verlies, dit leven is diefstal

En het enige dat overblijft is een ijdele behoefte om door te gaan

En hoewel ik bang ben voor het strakker worden van de lucht

Tegen de dageraad zal ik je zien opstaan

Oh Heer, het gezelschap dat ik in mijn hoofd heb

De geur van vlees kan de neus plagen

Het claimt de rust, het klampt zich vast aan de kleding

Ben jij dat misschien, mijn liefste?

Uw stof op de wind?