the hand that held me down - Two Gallants

Oh, the razor in your apple

The affection of your glove

The prison of your company

The snake oil of your love

The heights to which you drag me

Just to hurl your scorn

The trumpets play the livelong day

But they blow so forlorn

Did you hold the hand that held me down?

Did you laugh at my expense?

When there’s rust upon your ragged crown

Who will stand at your defense?

And when I unveiled my weakness

On your rodeo of tears

You stood there so vacantly

Your fingers in your ears

And you left by the morning

With all that’s left to steal

But every time you say farewell

There’s breadcrumbs at your heels

Did you kiss the hand that held me down?

Was your kindness just pretense?

When there’s no one left for you to clown

Who will stand at your defense?

But it’s ashes, Lord, it’s ashes

Soon we all fall down

You take your place among the saints

Make not a single sound

And the hills that held our childhood

The flowers grow there still

You lay beneath them, pushing weeds

And I guess you always will

Could you be the hand that held me down?

When I was sick with common sense

And now your statuettes are all torn down

There’s no one left to lean against

And ever since your epitaph

Was spattered on my wall

No one comes to call

They can’t stand the stench

But I still sing your praises

Every time the curtain calls

The burden on me falls

Yeah, I alone stand at your defense

Oh, het scheermes in je appel

De genegenheid van je handschoen

De gevangenis van uw bedrijf

De slangenolie van je liefde

De hoogten waarnaar je me sleept

Gewoon om je minachting te slingeren

De trompetten spelen de lange dag

Maar ze blazen zo verloren

Heb je de hand vastgehouden die me vasthield?

Heb je gelachen om mijn kosten?

Als er roest op je gerafelde kroon zit

Wie zal je verdedigen?

En toen ik mijn zwakte onthulde

Op je tranende rodeo

Je stond daar zo leeg

Je vingers in je oren

En je vertrok tegen de ochtend

Met alles wat er nog te stelen is

Maar elke keer dat je vaarwel zegt

Er liggen broodkruimels op je hielen

Heb je de hand gekust die me vasthield?

Was je vriendelijkheid slechts schijn?

Als er niemand meer is om te clownen

Wie zal je verdedigen?

Maar het is as, Heer, het is as

Binnenkort vallen we allemaal neer

Je neemt je plaats in tussen de heiligen

Maak geen enkel geluid

En de heuvels die onze jeugd hebben gehouden

De bloemen groeien daar nog steeds

Je lag eronder, onkruid wiedend

En ik denk dat je dat altijd zult doen

Zou jij de hand kunnen zijn die me vasthield?

Toen ik ziek was van gezond verstand

En nu zijn je beeldjes allemaal afgebroken

Er is niemand meer om tegen te leunen

En sinds je grafschrift

Werd op mijn muur gespat

Niemand komt bellen

Ze kunnen niet tegen de stank

Maar ik zing nog steeds uw lof

Elke keer als het gordijn roept

De last op mij valt

Ja, alleen ik sta ter verdediging van je