Some Slender Rest - Two Gallants

And I’m a go make my bed

Tuck in the other side

These confessions are mine

But I’ll not claim a word

This restless parade

Yes I watched it go by

Through the cracks in my palm

Seen them all gone

Some sequence of lives

Well she calls out alone

With the pain in her voice

It’s the wound of betrayal

It’s the weapon of choice

Left her heart on display

Though that she’ll deny

Two tattoos of skin

One of ice one of tin

For the days have gone by But I ain’t one to reminisce

But close my heart and clench my fists

Now the days swiftly pass

With the chest full of fear

Here the minutes are hours

But the moments are years

And old acquaintances passed

In trios, in pairs

And if they stay or they go One struggles to know

One struggles to care

But out beyond the Ten Tree walls

The wind blows hard the highway crawls

And if you should pass the James Hotel

Please stop in for I knew you well

But that was oh so long ago

And I never learned how to let go But when you fear your own faults

And you’re sick of this life

When you’re reckless of hand

And trembling the knife

And all your doors prefer locks

And your death prefers spoons

Why wouldn’t you wait one last laugh at fate

Forever’s too soon

But across the field death bell knells

Listen close hear the toll tell

To run and tell my darling true

My breath is short

My days are few

So please come down

And take my hand

My last demand

And lead me to some slender rest

And please dismiss what I confess

En ik ga mijn bed opmaken

Stop de andere kant in

Deze bekentenissen zijn van mij

Maar ik zal geen woord claimen

Deze rusteloze parade

Ja, ik zag het voorbijgaan

Door de kieren in mijn handpalm

Heb ze allemaal weg gezien

Een opeenvolging van levens

Nou, ze roept alleen

Met de pijn in haar stem

Het is de wond van verraad

Het is het wapen van keuze

Liet haar hart tentoon

Hoewel dat ze zal ontkennen

Twee huidtatoeages

Een van ijs een van tin

Voor de dagen zijn verstreken, maar ik ben niet iemand om herinneringen op te halen

Maar sluit mijn hart en bal mijn vuisten

Nu gaan de dagen snel voorbij

Met de borst vol angst

Hier zijn de minuten uren

Maar de momenten zijn jaren

En oude bekenden gingen voorbij

In trio's, in paren

En als ze blijven of gaan, is het moeilijk om te weten

Men worstelt om te zorgen

Maar buiten de Ten Tree muren

De wind waait hard, de snelweg kruipt

En als je langs het James Hotel moet?

Kom alsjeblieft even langs, want ik kende je goed

Maar dat was oh zo lang geleden

En ik heb nooit geleerd om los te laten, maar als je bang bent voor je eigen fouten

En je hebt genoeg van dit leven

Als je roekeloos bent

En het mes beven

En al je deuren hebben liever sloten

En je dood geeft de voorkeur aan lepels

Waarom zou je niet nog een laatste keer lachen om het lot?

Voor altijd is te vroeg

Maar aan de andere kant van het veld luidt de doodsklok

Luister goed, hoor de tol vertellen

Om te rennen en mijn lieveling de waarheid te vertellen

Mijn adem is kort

Mijn dagen zijn er maar weinig

Dus kom alsjeblieft naar beneden

En pak mijn hand

Mijn laatste eis

En leid me naar wat slanke rust

En negeer alsjeblieft wat ik beken