Pennen bei Glufke - Turbostaat

Ein Schultag zu Ende — Nasenbluten

Eine Mutter schweigt — Vielleicht auch gut

500 neue Freunde — Keiner da

Bedrohung diffus — Beinah' real

Und dann die Nacht

Ausgeliefert liegt er da

Im Jugendzimmer die Atmung verflacht

Er dürfte nicht mal hier sein schreibt er seinem Freund

Der ihn nicht versteht denkt er sich und fühlt sich wirklich

Aufgelöst in der ganzen Welt

Und Angst vor allem Fremden, wie soll denn sowas gehen?

Eingesperrt sind wir immer noch

Es beruhigt uns sogar, dass es so ist

Das Tippen scheint jetzt lauter fast ein Rauschen

Die Schreie sagen: «Alles ist tot»

Sie packte ihre Sachen und schrieb noch einen Brief

Der nicht viel verriet außer auch ihr Wille ist nun

Er wäre lieber zu Tisch als zu Hause

Oder einfach im Urlaub selbst wenn es da pisst

Aktenordner, Frau und Kinder schweigen viel zu viel

Ein Ende naht, weiß er selbst und meint er wäre

Een schooldag voorbij - bloedneuzen

Een moeder zwijgt - misschien is dat maar goed ook

500 nieuwe vrienden - niemand daar

Diffuse dreiging — Bijna echt

En dan de nacht

Hij ligt daar afgeleverd

Ademhaling afgevlakt in de jeugdkamer

Hij zou hier niet eens moeten zijn, schrijft hij aan zijn vriend

Wie hem niet begrijpt, denkt en voelt echt

Over de hele wereld opgelost

En bang voor al het vreemde, hoe moet dat werken?

We zitten nog steeds opgesloten

Het stelt ons zelfs gerust dat het zo is

Typen lijkt nu luider, bijna een sisser

Het geschreeuw zegt: "Alles is dood"

Ze pakte haar spullen en schreef nog een brief

Wat niet veel onthulde, behalve dat haar testament nu is

Hij zit liever aan tafel dan thuis

Of gewoon op vakantie, ook al pist het daar

Dossiers, vrouw en kinderen zwijgen veel te veel

Een einde is nabij, hij kent zichzelf en denkt van wel