Fraukes Ende - Turbostaat

Der Sonntag kam er stand an ihrer Seite

Seit Jahren war es nun das erste Mal

Er blieb nicht stehen bereiste die Karibik

Für kurze Zeit der Mystik schwer verfallen

Sei Willkommen

In deinem Haus

Ein Blick zurück er starrte auf die Reisen

Ein alter Zorn prallt mit voller Wucht

Er schaut sie an und schreckt zusammen

Ihre Augen sind schon Kilometer fort

Wirst du bleiben?

Wirst du?

Am Ende vom Jahr nimmt er deine Hand und geht mit dir ins Watt

Hört sich traurig an

Ist es auch!

Und am Ende vom Jahr nimmt er deine Hand und geht mit dir ins Watt

Hört sich traurig an

Ist es auch!

Die Trauermärsche enden an den Gleisen

Im Schachtbahnhof war noch gut Betrieb

Ein Schrei gehört sind das etwa Eulen?

Man hofft sie fliegen irgendwann davon

Wirst du bleiben?

Und am Ende vom Jahr nimmt er deine Hand und geht mit dir ins Watt

Hört sich traurig an

Ist es auch!

Zondag kwam hij stond aan haar zijde

Het was de eerste keer in jaren

Hij stopte niet en reisde door het Caribisch gebied

Korte tijd zwaar verslaafd aan mystiek

Wees welkom

In jouw huis

Een terugblik vast op de reizen

Een oude woede keert met volle kracht terug

Hij kijkt haar aan en schrikt

Je ogen zijn mijlenver weg

wil je blijven

Zul je?

Aan het einde van het jaar pakt hij je hand en gaat met je mee het wad in

Klinkt triest

Het is!

En aan het einde van het jaar pakt hij je hand en gaat met je mee het wad in

Klinkt triest

Het is!

De rouwmarsen eindigen bij de sporen

Er was nog steeds goede activiteit in het schachtstation

Hoorde een kreet, zijn dat uilen?

Je hoopt dat ze op een gegeven moment wegvliegen

wil je blijven

En aan het einde van het jaar pakt hij je hand en gaat met je mee het wad in

Klinkt triest

Het is!