Воздушные замки - Троя

Улететь, и никогда не вернуться…

Убежать, чуть- чуть зажмурив глаза…

Мягко парить среди невесомых конструкций —

Замков в небесах…

Но с усмешкой будней пустота

Полоснёт вдруг по крылам!

Ты с тоской простишься с небом, где твоя мечта

И не помнит, кто ты сам…

Людям дано

Загонять себя в разные рамки —

И к чему же мы пришли?

Но мне уже все равно,

Ведь я строю воздушные замки

В ста мирах от злой земли.

Судным днём нас пугают провидцы,

И мы бежим от того, чего можно не знать.

Мы забываем, что это так просто — от внутренних стен отрешиться,

Мы забываем о том, что умеем летать…

Хватит верить байкам пустоты,

Исполнять любой каприз

Просто помни, что не может замок из мечты

Ждать тебя всю жизнь…

Люди давно

Загоняют себя в эти рамки —

И к чему же мы пришли?

Но мне уже все равно,

Ведь я строю воздушные замки

В ста мирах от злой земли…

Vlieg weg en keer nooit meer terug...

Ren weg, sluit je ogen een beetje...

Zweef zachtjes tussen gewichtloze structuren -

Kastelen in de lucht...

Maar met een glimlach van het dagelijks leven, leegte

Het zal plotseling strepen op de vleugels!

Je zult helaas afscheid nemen van de lucht, waar is je droom

En hij herinnert zich niet wie je bent...

Mensen worden gegeven

Rijd jezelf in verschillende frames -

En waar zijn we op uitgekomen?

Maar het kan me niet meer schelen

Want ik ben luchtkastelen aan het bouwen

In honderd werelden van de boze aarde.

De zieners maken ons bang op de dag des oordeels,

En we vluchten voor wat we misschien niet weten.

We vergeten dat het zo gemakkelijk is om van de binnenmuren af ​​te komen,

We vergeten dat we kunnen vliegen...

Stop met het geloven van de verhalen over leegte

Vervul elke bevlieging

Onthoud dat een droomkasteel dat niet kan

Ik wacht mijn hele leven op je...

mensen lang geleden

Rijd jezelf in deze frames -

En waar zijn we op uitgekomen?

Maar het kan me niet meer schelen

Want ik ben luchtkastelen aan het bouwen

In honderd werelden van het boze land...