Wasteland`s Caress - Tristania

I mourn thee by dusk

I mourn thee by dawn

Crave for thy gloss

To seek the silent glades beyond

Precious a glance

Thy veils now unfold

Tearful she dance

Into this nightfall I behold

Grieve at night

Thy bereavement and thy loss in life

Grieve by day

Thy devotion and thy pass away

Beyond the veils of dawn

From where she Siren calls

The sunset seize within as I walk

Through velvet dusk and dawn

Condemned to rise and fall

So grievous through the night she calls

The beauty I once lost

I mourn thee my beloved

Far beneath thy heavens lost

Where I once pale and cold

Beheld thy rarest rose…

Ik rouw om u tegen de schemering

Ik rouw om u bij zonsopgang

Verlang naar uw glans

Om de stille open plekken daarachter te zoeken

Kostbaar in een oogopslag

Uw sluiers ontvouwen zich nu

Huilend danst ze

In dit vallen van de avond zie ik

Treur 's nachts

Uw verlies en uw verlies in het leven

Treur met de dag

Uw toewijding en uw heengaan

Voorbij de sluiers van de dageraad

Van waar ze Sirene belt

De zonsondergang grijpt naar binnen terwijl ik loop

Door fluwelen schemering en dageraad

Veroordeeld om op te staan ​​en te vallen

Zo verdrietig door de nacht dat ze belt

De schoonheid die ik ooit verloor

Ik rouw om je mijn geliefde

Ver onder uw hemel verloren

Waar ik ooit bleek en koud was

Aanschouw uw zeldzaamste roos...