Игра - Tracktor Bowling

Нарисую картину твоей души

И повешу ее на своих словах,

Нажимая на кнопки, забудем жизнь,

Подавляя тот искренний первый страх

Я и ты, ты и я стали словно немые куклы,

Я и ты, мы игра, мы играем без фальши, лишь

Я и ты — мы одни — ищем снова следы рассудка,

Но нет дороги обратно, нас больше не ждут…

Я скопирую жесты, построю взгляд,

Нашу хрупкую сущность я спрячу внутри,

Если все же сможешь открыть глаза…

Буду резать ладони, а ты смотри

Я и ты, ты и я стали словно немые куклы,

Я и ты, мы игра, мы играем без фальши, лишь

Я и ты — мы одни — ищем снова следы рассудка,

Но нет дороги обратно, нас больше не ждут…

Давай играть, как в первый и последний раз,

Как лабиринт, что вне твоих усталых глаз

И душит звук, теряем связь, мы все немы

Оставим лишь одни корявые шипы

От первых роз всех наших мыслей и идей

Последний раз и мы сотрем границы дней

Одна игра — по правилам или без них

Давай играть по правилам, как ты привык

Ведь ты привык?

Я и ты, ты и я стали словно немые куклы,

Я и ты, мы игра, мы играем без фальши, лишь

Я и ты — мы одни — ищем снова следы рассудка,

Но нет дороги обратно, нас больше не ждут…

Ik zal een foto van je ziel schilderen

En ik zal het in mijn eigen woorden ophangen,

Door op de knoppen te drukken, laten we het leven vergeten,

Die oprechte eerste angst onderdrukken

Ik en jij, jij en ik zijn als domme poppen geworden,

Ik en jij, we zijn een spel, we spelen zonder leugens, alleen

Jij en ik - we zijn alleen - zoeken opnieuw naar sporen van rede,

Maar er is geen weg terug, ze wachten niet meer op ons...

Ik zal gebaren kopiëren, een look bouwen,

Onze fragiele essentie zal ik binnenin verbergen,

Als je je ogen nog kunt openen...

Ik zal in mijn handpalmen snijden, en jij kijkt

Ik en jij, jij en ik zijn als domme poppen geworden,

Ik en jij, we zijn een spel, we spelen zonder leugens, alleen

Jij en ik - we zijn alleen - zoeken opnieuw naar sporen van rede,

Maar er is geen weg terug, ze wachten niet meer op ons...

Laten we spelen zoals de eerste en de laatste keer

Als een doolhof dat zich buiten je vermoeide ogen bevindt

En het geluid verslikt zich, we verliezen de verbinding, we zijn allemaal dom

Laten we maar één onhandige doorns achterlaten

Vanaf de eerste rozen van al onze gedachten en ideeën

De laatste keer en we zullen de grenzen van dagen wissen

Eén spel - met of zonder regels

Laten we volgens de regels spelen zoals vroeger

Ben je er tenslotte aan gewend?

Ik en jij, jij en ik zijn als domme poppen geworden,

Ik en jij, we zijn een spel, we spelen zonder leugens, alleen

Jij en ik - we zijn alleen - zoeken opnieuw naar sporen van rede,

Maar er is geen weg terug, ze wachten niet meer op ons...