Холодней - Tracktor Bowling

Когда-то и где-то так далеко

Весеннее солнце нам гладило кожу

Порою бывало вдруг нелегко —

Смеялись сквозь слезы: «Да ну и что же?»

Ведь ветер гулял в волосах,

Мы пили любовь, но на взлете хмельных лет

Нас сбросили вниз небеса

И поняли мы, что дороги назад нам нет

А ночами в тишине плачем о своей весне

И остались нам теперь только сталь и холод дней…

Стали холодней!

Дни каплей за каплей из жизни — вон,

А узел сжимается туже и туже

И вот вдруг однажды, придя домой

Ты понимаешь, что больше не нужен

В доме, где нету тепла

Где мы словно птицы разбились о стены

И наши осколки стекла

Не склеить в один никогда, наверное…

А ночами в тишине плачем о своей весне

И остались нам теперь только сталь и холод дней…

Стали холодней!

Eens en ergens zo ver weg

De lentezon streelde onze huid

Soms was het ineens moeilijk -

Door tranen heen lachen: “Ja, en dan?”

De wind liep tenslotte door de haren,

We dronken liefde, maar op de opkomst van dronken jaren

We werden neergeworpen door de hemel

En we realiseerden ons dat we geen weg terug hebben

En 's nachts huilen we in stilte over onze lente

En nu hebben we alleen nog staal en de kou van de dagen...

Koud geworden!

Dagen druppel voor druppel uit het leven - uit,

En de knoop krimpt steeds strakker

En plotseling op een dag, thuiskomen

Je begrijpt dat je niet langer nodig hebt

In een huis waar geen warmte is

Waar we zijn als vogels die tegen de muren zijn neergestort

En onze stukjes glas

Lijm nooit in één, waarschijnlijk ...

En 's nachts huilen we in stilte over onze lente

En nu hebben we alleen nog staal en de kou van de dagen...

Koud geworden!