Снег - Tracktor Bowling

В ее глазах дробит стекло,

огни вечерних этажей.

И где-то очень глубоко

воет ветер в ней, в ней.

Город дышит сном

сквозь миллион закрытых век.

А за ее ночным окном

черной тоской кружится белый снег…

Полночных звезд холодный свет,

в стакане лед замерзших рек,

В ее окне сто тысяч лет

каждый вечер снег, снег…

И когда метёт

белых хлопьев круговерть

Вновь она не спит и ждет,

что весна придет быстрей, чем смерть

Зима внутри, в душе февраль,

В твоих глазах моя боль и моя печаль…

Не уходи, я здесь одна,

Только скажи, где весна, где моя весна?

И снова тишина,

в темной комнате — страх и боль,

Я не знаю чья здесь вина,

не знаю что со мной…

И нервы как струна,

и слова, словно тихий вой:

Мама, я здесь одна, я так хочу домой…

Печали вкус песка,

одиночества тихий стон

В висках стучит тоска

как погребальный звон.

И не вспомнить уже когда,

год назад или может век

Ушла моя весна и выпал первый снег…

Мой первый снег…

Мой первый снег…

Первый снег…

Мой первый снег…

Зима внутри, в душе февраль,

В твоих глазах моя боль и моя печаль,

Не уходи, я здесь одна,

Только скажи, где весна, где моя весна?

Где?

Где?

Где моя весна?

Glas breekt in haar ogen,

avond vloerverlichting.

En ergens heel diep

de wind huilt in haar, in haar.

De stad ademt slaap

door een miljoen gesloten oogleden.

En achter haar nachtraam

witte sneeuw wervelt met zwarte angst ...

Middernacht sterren koud licht

in een glas ijs van bevroren rivieren,

In haar raam honderdduizend jaar

elke nacht sneeuw, sneeuw...

En als het veegt

wervelwind van witte vlokken

Weer slaapt ze niet en wacht

dat de lente sneller zal komen dan de dood

Winter binnen, februari in de ziel,

In jouw ogen, mijn pijn en mijn verdriet...

Ga niet weg, ik ben hier alleen

Vertel me gewoon waar de lente is, waar is mijn lente?

En weer stilte

in een donkere kamer - angst en pijn,

Ik weet niet wiens schuld het is

Ik weet niet wat er met me aan de hand is...

En zenuwen als een touwtje

en woorden, als een stil gehuil:

Mam, ik ben hier alleen, ik wil heel graag naar huis...

Verdriet smaakt naar zand

eenzaamheid stil kreunen

Verlangen klopt in de slapen

als een doodsklok.

En weet niet meer wanneer

een jaar geleden of misschien een eeuw

Mijn lente is voorbij en de eerste sneeuw is gevallen...

Mijn eerste sneeuw...

Mijn eerste sneeuw...

Eerste sneeuw…

Mijn eerste sneeuw...

Winter binnen, februari in de ziel,

In jouw ogen mijn pijn en mijn verdriet,

Ga niet weg, ik ben hier alleen

Vertel me gewoon waar de lente is, waar is mijn lente?

Waar?

Waar?

Waar is mijn lente?